Το αποτέλεσμα των γαλλικών κοινοβουλευτικών εκλογών στέλνει αναπόφευκτα, σεισμικά κύματα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αντικατοπτρίζεται σε όλους τους δαιδαλώδεις διαδρόμους εξουσίας των πολιτικών κέντρων σε κάθε πρωτεύουσα. Όχι μόνο για την ισχυρή άνοδο της άκρας δεξιάς που φλερτάρει για πρώτη φορά με την εξουσία στα χρόνια της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Αλλά γιατί καταρρέει με πάταγο ο «Μακρονισμός».
Στις εκλογές στη Γαλλία συνετρίβη το πολιτικό ιδεολόγημα του ακραίου κέντρου, με νεοφιλελεύθερες συνταγές που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε την Ευρώπη στον Τρίτο Δρόμο ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά.
Το πρώην «παιδί θαύμα» της γαλλικής πολιτικής, από την είσοδό του στα Ηλύσια το 2017, κατόρθωσε να διαλύσει το πάλαι ποτέ ισχυρό Σοσιαλιστικό κόμμα. Συσπειρώνοντας γύρω του πολλά νέα σοσιαλιστικά μυαλά, έμπειρους οικονομολόγους κάθε προέλευσης, γραφειοκράτες και πολιτικούς που κρίθηκαν κατάλληλοι κυρίως για ένα πράγμα: Να υποταχθούν στο έργο του Μακρόν για τη διαχείριση της εξουσίας από το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Στη συνέχεια, ο Μακρόν αποδυνάμωσε και το άλλο ιστορικό κόμμα, αυτό των κληρονόμων του Ντε Γκωλ, σφυρηλατώντας έτσι μια νέα ισορροπία, βασισμένη σε μια πυραμίδα λήψης αποφάσεων στην οποία έγινε ο απόλυτος ηγέτης.
Η αλαζονεία της εξουσίας, η περιφρόνηση για τη βούληση του λαού, η λανθασμένη μεταναστευτική πολιτική, αλλά και η απίστευτα επιθετική πολιτική του στο Ουκρανικό , οδήγησε σε ένα ηχηρό λαϊκό χαστούκι στις εκλογές.
Ο Γάλλος πρόεδρος να κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο ανόητους πολιτικούς στην ιστορία της Ευρώπης.
Η νίκη της ακροδεξιάς είναι σύμπτωμα της ηθικής και πολιτικής παρακμής του περίφημου «ακραίου κέντρου, που είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την εξουσία. Αφού πρώτα δανείστηκε και στη συνέχεια υιοθέτησε πολλές θέσεις της άκρας δεξιάς. Πιστεύοντας ότι έτσι θα κρατήσει τους παραδοσιακούς συντηρητικούς ψηφοφόρους, που ελκύονται από τις ακροδεξιές σειρήνες, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ανέχειας, έλλειψης εναλλακτικού δημοκρατικού οράματος.
Με αυτή τη λογική άλλωστε ο Μακρόν, ο πιο κυνικός εκπρόσωπος του «ακραίου κέντρου», προκήρυξε πρόωρες εκλογές.
Σκέφτηκε ότι θα τρόμαζε τους Γάλλους με τον μπαμπούλα των «άκρων», αλλά όταν η εναλλακτική είναι ο… Μακρόν, οι πολίτες προφανώς φοβήθηκαν λιγότερο την ακροδεξιά και την αριστερά.
Γιατί οι ψηφοφόροι και στη Γαλλία υφίστανται αυτό που στα γαλλικά ονομάζεται «déclinisme»- παρακμή. Πολλοί άνθρωποι, ειδικά στις αγροτικές περιοχές, αισθάνονται ότι έχουν παγιδευτεί σε μια καθοδική σπείρα.
Δεν έχει νόημα να λέει ο Μακρόν στους ανθρώπους ότι δεν είναι όλα τόσο άσχημα, ότι η ανεργία είναι χαμηλότερη από ό,τι ήταν εδώ και πολύ καιρό και ότι το πρόνοιας παραμένει ένα από τα πιο «πολυτελή» στη Δύση.
Αποφάσισε να λοιπόν να παίξει «ρώσικη ρουλέτα» για να τραβήξει την προσοχή όλων με το δικό του, δήθεν, θάρρος. Αλλά μετά ανακάλυψε ότι υπήρχε μια σφαίρα σε κάθε θαλάμη του περιστρόφου. Οπότε το μόνο που μπορούσε ήταν να αυτοπυροβοληθεί…
