Ζούμε στην εποχή της απαρχής ενός νέου τρόπου ζωής. Της συνύπαρξης με την τεχνητή νοημοσύνη που εισβάλλει δυναμικά στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Κι όμως, η ανθρωπότητα συνεχίζει -απτόητη- να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη που συστηματικά κάνει από καταβολής κόσμου. Πολέμους. Και γιατί γίνονται οι πόλεμοι διαχρονικά; Για την απόκτηση καλύτερων εδαφών, την πρόσβαση σε νερό, τροφή, πρώτες ύλες και φυσικά για την κυριαρχία.
Στη σύγχρονη ιστορία μάθαμε πως οι μοντέρνοι πόλεμοι γίνονται για το πετρέλαιο. Τα τελευταία χρόνια, επανέρχεται το σενάριο του πολέμου για το νερό, που λόγω της δραματικής μεταβολής των κλιματικών συνθηκών αρχίζει να σπανίζει σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Και τώρα μαθαίνουμε πως οι διατροφικοί πόλεμοι είναι η νέα παγκόσμια απειλή.
Δηλαδή, σε μια εποχή τεχνολογικής υπεροχής, οι άνθρωποι θα πεθάνουν -κάποιοι από την πείνα- και κάποιοι άλλοι πολεμώντας για την εξασφάλιση των αποθεμάτων τροφής.
Εμπειρογνώμονες προειδοποίησαν ότι η μείωση της γεωργικής παραγωγής και η στροφή σε πολιτικές προστατευτισμού εν μέσω της κλιματικής αλλαγής εξελίσσονται σε νέο παγκόσμιο ναρκοπέδιο. Τα προστατευτικά μέτρα δημιουργούν μια τεχνητή ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Αυτά τα μέτρα διατάραξαν τις παγκόσμιες εμπορικές ροές και αύξησαν τις τιμές των τροφίμων.
Ο πόλεμος αρχικά δεν θα γίνει με πραγματικά όπλα. Άλλωστε, ένα μέρος των σύγχρονων συγκρούσεων παγκοσμίως γίνεται πλέον με οικονομικούς όρους (περιορισμούς, κυρώσεις κ.ά.), αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια επικίνδυνη κλιμάκωση και τη χρήση βίας. Και φυσικά, οι φτωχότερες χώρες βρίσκονται στη χειρότερη θέση, έχοντας ήδη κλονιστεί από τις πολύπλευρες πιέσεις που δέχθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια λόγω των διαδοχικών κρίσεων.
Τελικά, το δυστοπικό μέλλον το οποίο πολλοί φοβούνται λόγω της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να έλθει από μια άλλη πηγή κινδύνου. Πιο ανθρώπινη. Την ανάγκη για επαρκή τροφή.
