«Φαίνεται ότι ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δημιούργησε τη δική του ώρα… Βατερλό», γράφει το περιοδικό «International Politics Quarterly» (IPQ). Η εκτίμηση δεν ανήκει σε κάποιο τυχαίο έντυπο, αλλά στο επίσημο αγγλόφωνο περιοδικό του Γερμανικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων-του σημαντικότερου ίσως think tank στο Βερολίνο. «Ένας άρρωστος Γάλλος πολιτικός προσπαθεί να προχωρήσει στην επίθεση, πιστεύοντας ότι μπορεί να ξεπεράσει τους πάντες για άλλη μια φορά και να χρησιμοποιήσει το χάρισμά του και τις πειστικές του δυνάμεις για να συσπειρώσει τα στρατεύματα πίσω του και να βγει νικητής. Κινδυνεύει να έχει όμως την τύχη του Ναπολέοντα, για τον οποίο η μάχη του Βατερλό το 1815 ήταν η τελευταία που πολέμησε».
Οι βουλευτικές εκλογές την προσεχή Κυριακή και ο δεύτερος γύρος στις 7 Ιουλίου, δεν θα σηματοδοτήσουν μόνο την ήττα του κόμματος Μακρόν, αλλά «πιθανώς και την κατάργηση του «Μακρονισμού», προσθέτει και η ιστοσελίδα «Politico».
Είναι σαφές άλλωστε ότι οι δύο κυρίαρχες δυνάμεις στη γαλλική πολιτική ζωή τα επόμενα τρία χρόνια της θητείας Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων θα είναι η ακραία, εθνικιστική και λαϊκιστική δεξιά, και μια αριστερά, η οποία αν και εξαιρετικά κατακερματισμένη, μπορεί να ενωθεί χάρη στην προοπτική της εξουσίας.
Αν και ο Μακρόν θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2027, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα, η πολιτική του ισχύς θα περιοριστεί σοβαρά από την Κυριακή. Σε περίπτωση ήττας, θα μπορούσε να συνεχίσει να διαμορφώνει την αμυντική και εξωτερική πολιτική, αλλά θα χάσει σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο της εγχώριας ατζέντας – την οικονομική πολιτική, την ασφάλεια και την αντιμετώπιση της μετανάστευσης.
Όλα αυτά θα έχουν φυσικά αντίκτυπο και στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η Γαλλία όχι μόνο κατέχει ηγετική θέση στην Ε.Ε., αλλά και μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στρατιωτική εμβέλεια ως παγκόσμια δύναμη.
«Εμφύλιος πόλεμος»
Πώς αντιδρά ο Γάλλος πρόεδρος; Με απειλές ότι οι πολιτικές της άκρας δεξιάς και της αριστεράς οδηγούν σε «εμφύλιο πόλεμο».
Στη γαλλική περίπτωση, ένα σενάριο «εμφύλιου πολέμου» προορίζεται να εκληφθεί λίγο πιο κυριολεκτικά από ό,τι σε πολλές άλλες χώρες. Μέχρι το 2019, η Γαλλία είχε γίνει πρωτοσέλιδο για πολλούς μήνες με το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων». Ακόμη και πριν από λίγους μήνες υπήρχαν φόβοι ότι οι Γάλλοι αγρότες θα μπορούσαν να επιβάλουν αποκλεισμό γύρω από την πόλη του Παρισιού, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αγροτικές πολιτικές της Ε.Ε..
Ο Μακρόν με τις απειλές για «εμφύλιο πόλεμο» θέλει ουσιαστικά να εκφοβίσει τους επενδυτές. Ως άλλος Ναπολέων, αλλά … «τσέπης». Αναμφίβολα, το θέμα του δημόσιου χρέους και του δημόσιου ελλείμματος της Γαλλίας, είναι ίσως το πιο ευαίσθητο ζήτημα για τους επενδυτές. Ταυτόχρονα, το γεωπολιτικό και ενεργειακό σενάριο για την Ευρώπη, είναι πολύ πιο περίπλοκο και επώδυνο, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ο Μακρόν με τους λεονταρισμούς του για την αποστολή Γάλλων στρατιωτών στην Ουκρανία, το μόνο που πέτυχε ήταν όμως να αποξενωθεί όλο και περισσότερο από τους συμπατριώτες του. Και δεν είναι ο μόνος. Κορυφαίοι δημοκρατικοί πολιτικοί έχουν χάσει όλο και περισσότερο την επαφή με τις βαθύτερες ανησυχίες του πληθυσμού. Στην περίπτωση της Γαλλίας, αυτό αντανακλά ακόμη περισσότερο το αυταρχικό στυλ ηγεσίας του Μακρόν.
