Χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις, όταν κυριεύονται από πανικό λόγω υψηλού πληθωρισμού, στρέφονται προς την επιχειρηματική κοινότητα και άλλοτε με το καλό (βλέπε παραινέσεις, συμφωνίες κυρίως κ.ά.), άλλοτε με το κακό (ρυθμιστικές παρεμβάσεις), άλλοτε με τον… βούρδουλα (αυστηρά πρόστιμα – διαπόμπευση εταιρειών) επιχειρούν να τιθασεύσουν την ακρίβεια.
Ξεχνούν ωστόσο ότι στη διαμόρφωση των τιμών ρόλο διαδραματίζουν και οι καταναλωτές. Αυτοί έχουν το πορτοφόλι, αυτοί αποφασίζουν για τις αγορές, αυτοί πληρώνουν. Οι καταναλωτές διαμορφώνουν τη ζήτηση, οπότε σε μεγάλο βαθμό και τις τιμές, μόνο που η σημερινή κυβέρνηση, ακολουθώντας την «πεπατημένη» δεκαετιών, δείχνει να αγνοεί τον βασικό κανόνα λειτουργίας της αγοράς. Τη σχέση προσφοράς και ζήτησης.
Όσο θα επιμένει ανάλογα, τόσο ο αγώνας της για χαμηλές τιμές θα καταλήγει άδοξα και τα όποια οφέλη θα είναι πρόσκαιρα. Ποιος, όμως, επιθυμεί τον καταναλωτή διαβασμένο, απαιτητικό, με άποψη, ενεργητικό, συνδικαλισμένο; Προφανώς κανείς. Εξ ου και το βαθύ πρόβλημα του οικονομικού αναλφαβητισμού στην Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι κάποιους εξυπηρετεί, όπως κάποιοι βολεύονται και από το χαμηλό επίπεδο ανταγωνισμού που χαρακτηρίζει τις περισσότερες από τις επιμέρους αγορές, διότι είναι γνωστό ότι η συγκέντρωση μεριδίων ανά κλάδο καταγράφεται υψηλή και οι παραγωγοί «συνηθίζουν» να επιβάλλουν ή έστω να κατευθύνουν τους πελάτες τους στην τιμολογιακή τους πολιτική.
Ο νέος υπουργός Ανάπτυξης, αν όντως επιθυμεί να παραμείνει καιρό στην «καρέκλα» του, αν θέλει να δει τις τιμές στο ράφι να μειώνονται, δεν έχει παρά να βελτιώσει τις συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν στην εγχώρια αγορά, αλλά και να αφυπνίσει, να «ξυπνήσει» τον καταναλωτή. Θα τολμήσει;
