Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για τέτοια ζέστη, οι πόλεις δεν φτιάχτηκαν για τέτοιο κάμα. Δύσκολα γι’ αυτούς που τους έλαχε το λόττο της ασθένειας ή της ανέχειας. Δοκιμασία για τον κρατικό μηχανισμό. Ζόρικα για τις ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού.
Το λιοπύρι στήνει, μας προειδοποιούν, τριήμερο πανηγύρι και στα σχολειά οι αρχές δεν χαλνούν χατίρι.
Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για ακραία ζέστη, οι πόλεις δεν φτιάχτηκαν για τέτοιο κάμα. Πολλά κτίρια, αυτοκινητόδρομοι και άλλες υποδομές είναι παλιά, έχουν κατασκευαστεί με βάση θερμοκρασίες που έχουν ξεπεραστεί.
Στην καρδιά των Αθηνών, συνωστισμός σε μέσα μεταφοράς, χωρίς κλιματισμό. Η θερμοκρασία ανεβαίνει συνεχώς. Σαρδέλες παστωμένες, με φάτσες απελπισμένες, λαχανιασμένες.
Η μετακίνηση είναι εφιαλτική. Η τηλεργασία είναι επιλογή, όταν είναι δυνατή. Με τα νήπια στο σπίτι, είναι πείραμα της λύπης. Η επιβράδυνση των ρυθμών σε κατακλύζει. Νυσταλέες δράσεις και κλονισμένες αντιδράσεις, εξαϋλωμένες προφάσεις.
Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για τέτοια ζέστη, η αναμόρφωση των υποδομών είναι δαπανηρή, επινοούνται νέοι κανονισμοί, δουλεύουν στο φουλ σε γυάλινα κουτιά οι κλιματισμοί, η πόλη ταλαιπωρημένη, ξένη.
Με παρακολουθείτε; Όχι, παρακολουθώ τον τηλεοπτικό ρεπόρτερ, που επιθεωρεί τις αμμουδιές, όπως ο Ιωακείμ Μουρά τους αξιωματικούς του και ανάμεσά τους βλέπει έναν από τη Μαρτινίκα γεμάτο παράσημα. «Vous etes negre?» (Είστε νέγρος;), τον ρωτά. Κι εκείνος: «Oui, mon general» (Μάλιστα στρατηγέ μου).
Και ο Μουρά: «Bravo, bravo, continuez!» (Μπράβο, μπράβο, συνεχίστε!).
Στις αμμουδιές συνεχίζονται οι βουτιές. Στην άσφαλτο λιώνουν οι αντοχές.
Η κλιματική κρίση διαπρέπει. Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για τέτοια ζέστη. Ένα δωρεάν φάρμακο του πρέπει.
Σιέστα. Κάτι ήξεραν οι Ρωμαίοι που έκοβαν τη μέρα φέτα, έναν υπνάκο την έκτη ώρα, μετά το γεύμα.
Οι ειδικοί συμφωνούν. Η ανάγκη για ύπνο στη μέση της ημέρας είναι εγγενής στον οργανισμό.
Οι στατιστικές συμφωνούν. Η σιέστα αυξάνει την παραγωγικότητα.
Μαχαιροβγάλτης η πραγματικότητα.
