Ζήσαμε την μεγάλη νίκη της αποχής έναντι ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Το μήνυμα ηχηρότατο. «Φύγετε ή αλλάξτε ριζικά. Δεν σας εμπιστευόμαστε πια». Κατάλαβαν στην πλειονότητά τους οι ψηφοφόροι ότι τα λόγια όσων επιζητούν την ψήφο τους είναι κενά περιεχομένου, οι υποσχέσεις αδύναμες να ταΐσουν κι άλλο τις ελπίδες και κυρίως να επιλύσουν τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. Το 58,61% της αποχής ζήτησε ευκρινή πολιτικό λόγο, αρνήθηκε τα φτηνά συνθήματα, διψάει για λύσεις σε μια ζοφερή εποχή που την κατακλύζουν η ανασφάλεια και ο φόβος.
Η Ευρώπη κλυδωνίζεται πολιτικά σε μια περίοδο αστάθειας, ύφεσης οικονομικής και απειλών πολέμου. Ο Μακρόν, που μετατράπηκε εσχάτως σε γεράκι επιζητώντας πόλεμο, καταποντίστηκε. Μαζί του και ο έτερος εταίρος της «ατμομηχανής της Ευρώπης» Σόλτς. Οι κραδασμοί στο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης ισχυροί και η επιβεβαίωση της ανόδου της Ακροδεξιάς απειλητική όσο ποτέ.
Ως και οι πλέον ευέλπιδες κάτοικοι της Ευρώπης, με τα μετεκλογικά δεδομένα, δεν μπορούν πλέον να διανοηθούν μια Ευρωπαϊκή ενοποίηση-ολοκλήρωση. Αρκετοί προφητεύουν την κατάρρευση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το όραμα μιας ενιαίας ευρωπαϊκής οντότητας με τη μορφή Ομοσπονδίας κρατών, μια Ευρωπαϊκή κυβέρνηση, ένα Σύνταγμα, μια κεντρική Τράπεζα, έναν στρατό, χάνεται στο βάθος του ορίζοντα. Η αναδιάταξη των ισχυρών του κόσμου που συντελείται σήμερα, δεν προήγαγε τις ιδέες ενοποίησης της Ευρώπης, ώστε να καταστεί κι αυτή μια ισχυρή δύναμη, η οποία θα έπαυε να επιλέγει κατά περίπτωση αφεντικά, ως υποτελής και κατακερματισμένη.
Οι Ευρωπαίοι ψήφισαν υπό το καθεστώς απειλών και φόβου. Φόβου για το ενδεχόμενο πολέμου, φόβου ακρίβειας, ανεργίας, μεταναστών και όσων άλλων εκτόξευαν προς άγραν ψήφων οι ηγέτες τους. Υπό το καθεστώς φόβου, ποιος μπορεί να μιλήσει για καθαρή σκέψη; Με το συναίσθημα σε έξαρση, ποια λογική να επικρατήσει;
Στα καθ’ ημάς, ζήσαμε μια προεκλογική περίοδο που μόνον ευρωπαϊκά θέματα δεν συζητήθηκαν, ο χαμηλού επιπέδου πολιτικός(;) διάλογος αποθάρρυνε και τον πλέον αισιόδοξο ψηφοφόρο, οι αντιπαραθέσεις ξοδεύτηκαν σε φτηνές τηλεοπτικές κοκορομαχίες. Ήτοι, πλήρης υποτίμηση της νοημοσύνης των ψηφοφόρων. Ας μην ξαφνιάζονται, λοιπόν, με το ποσοστό αποχής οι εν κενώ κοκορομαχούντες.
Στις πρώτες μετεκλογικές δηλώσεις τους οι αρχηγοί, όσο κι αν πάσχιζαν να στάξουν αισιοδοξία στους οπαδούς τους, τους πρόδιδε όλους η γλώσσα του σώματος, αυτή η αδιάψευστη μαρτυρία διάστασης λόγου και αλήθειας, σύμφυρμα λογικής και συναισθήματος. Οι μεγαλοστομίες μιας επικείμενης νίκης προεκλογικά, έγιναν αμήχανοι ηττοπαθείς ψιθυρισμοί λόγου, φοβισμένες κραυγές σώματος…
Όσοι μετείχαν της ψηφοφορίας, επέλεξαν και πάλι -εκτός εξαιρέσεων- με …υψηλά πολιτικά ποιοτικά κριτήρια. Δείτε τα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ευρωβουλή και θα υπερασπίσουν τα εθνικά μας συμφέροντα με γνώσεις υψηλού επιπέδου, με εμπειρία και ευρύτητα πνεύματος…
Κατά τα άλλα, η απειλή γενίκευσης του πολέμου παραμένει, ολόκληρος ο πλανήτης ζει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η οικονομική ύφεση απειλεί όλο και περισσότερους πολίτες, το ποσοστό συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σταθερό. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί εφησυχάζουν και μας δείχνουν αριθμούς που ευημερούν ερήμην των ανθρώπων.
