Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας βοηθούσης και της τεχνολογίας. Η ίδια εξελίσσεται σε ασύλληπτα γρήγορους χρόνους, ενώ οι κύκλοι της οικονομίας διαδέχονται ο ένας τον άλλον με μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ό,τι σε προηγούμενες δεκαετίες.
Επιταχυνόμενη είναι και η συγκέντρωση της παγκόσμιας παραγωγής, όπως και της παγκόσμιας κατανάλωσης, σε ισχυρές, αλλά και σε πολυπληθείς οικονομίες.
Με απρόσμενα γρήγορους ρυθμούς αυξάνονται οι υπεραποδόσεις των αγορών διεθνώς, ο πλούτος, τα κέρδη των εταιρειών, αλλά και το παγκόσμιο χρέος, οι μη έχοντες, οι αδύναμοι κρίκοι των κοινωνιών.
Οι βαριές συνέπειες των διεθνών κρίσεων επιταχύνουν την έλευση των εκφραστών της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού, στην Ευρώπη και όχι μόνο. Ταυτόχρονα, οι συνεχείς δοκιμασίες των λαών προκαλούν τραχύτητα. Τα καθημερινά κρούσματα βίας και οι πολεμικές συγκρούσεις αντιμετωπίζονται από μεγάλο μέρος της μάζας με κυνισμό, αδιαφορία, απάθεια συνήθως από απόσταση ασφαλείας. Ταυτόχρονα, ωστόσο, κάποιοι -ευτυχώς όχι λίγοι- εναντιώνονται, με πείσμα.
Ταχύτητα προκαλούν και οι συνεχείς δημόσιες επικλήσεις περί πυρηνικών πολέμων και ατυχημάτων ή οι αποφάσεις για τη χρήση όπλων της Δύσης για ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος. Τραχιές δηλώσεις, παρεμβάσεις, εικόνες που ουδέποτε είχαμε στο μυαλό μας.
Η πίεση στις κοινωνίες αφόρητη. Η πόλωση καταγράφεται έντονη, διαρκεί καιρό τώρα, βαίνει εντεινόμενη και ήδη εκφράζεται πολιτικά. Η ταχύτητα και η τραχύτητα των εξελίξεων διαπιστώνονται έντονες. Σε πολλές των περιπτώσεων έχουν ξεπεραστεί ακόμη και οι κόκκινες γραμμές. Το ρίσκο είναι μεγάλο και δεν το αξίζει κανείς!
