Μια παλιά ιστορία που είχε διηγηθεί ο Δημήτρης Χορν μού ήρθε στο νου. Ο ηθοποιός, που ήταν φως, είχε μία απέχθεια για τη φέτα. Του τυραννούσε τα ρουθούνια. «Ένα πρωινό, βρέθηκα στον μπακάλη στη γειτονιά μου, περιμένοντας να με εξυπηρετήσουν, ενώ μπροστά μου έστεκε αγέρωχος ο Κωστής Παλαμάς, ο ποιητής – θρύλος. Ένιωσα εκστασιασμένος. Κοίταζα την πλάτη του και ήθελα να τον ακουμπήσω. Ήταν για μένα θεός. Κάποια στιγμή ο Παλαμάς ρώτησε τον παντοπώλη: Έχετε τελεμέ; Βεβαίως, του απάντησε, θέλετε να δοκιμάσετε; Και ο μυθικός ποιητής, άπλωσε το χέρι του και έπιασε ένα μικρό κομμάτι φέτα τελεμέ και το έφερε στο στόμα του. Ε, αυτό ήταν… γκρεμίστηκε ο Παλαμάς!».
Ποια η σχέση του Χορν, του Παλαμά και του τελεμέ με όσα ακούσαμε στη Βουλή για το υψηλό κόστος ζωής, για «τη μακροοικονομική αλήθεια, που είναι διαφορετική από εκείνο που αισθάνονται οι πολίτες για την ακρίβεια»;
Η μυρουδιά. Δεν έχουν πάρει μυρωδιά τι γίνεται στην αγορά. Μια φέτα, μα ποια φέτα; Μια φέτα από τα παλιά ή στο ζύγι γίνεται η ζημιά.
«Σταματήστε να λέτε ανερυθρίαστα ψέματα… Λοιπόν, η φέτα στην Ελλάδα -σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία- κοστίζει 6,28 ευρώ, 8,98 ευρώ κοστίζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, 8,68 ευρώ στην Ισπανία, 10,63 ευρώ στην Πορτογαλία».
Ποια φέτα, πόση φέτα και ποια χρονιά σε ποια γειτονιά; Στο σούπερ μάρκετ πάμε και περνάμε κι απ’ τα τυριά, τα οποία δεν αγοράζουμε για μεταλαβιά. Τέτοια τιμή πουθενά. Τέτοια τιμή κιλού πουθενά. Αν εννοείτε συσκευασίες των 400 γρ. ή τυριά τύπου φέτας, λευκό τυρί σε άλμη, αλλάζουμε λιμάνι. Αναφοράς.
Όντως, η αλήθεια των στοιχείων είναι διαφορετική απ’ αυτή που βιώνει ο καταναλωτής, γιατί όσοι σας έδωσαν το χαρτί δεν σας είπαν σε τι αντιστοιχεί. Πολίτες απ’ τον Άρη, κυβερνώντες στο φεγγάρι. Ο άνεμος για πού θα μας πάρει;
