Άργησε κάποια λεπτά να βγει έξω από την πόρτα του αριθμού 10 για την ανακοίνωση και οι σχολιαστές του BBC έλεγαν ότι περιμένει να σταματήσει η βροχή.
Ε, με το που βγήκε και άρχισε να μιλάει, ξεκίνησε μια ακόμα πιο δυνατή.
Η βροχή στην πρώτη πράξη ως η στιγμή που χάνεις τον έλεγχο. Η βροχή είναι η συνειδητοποίηση. Την πάτησες.
Μήπως, όμως, είναι το απόλυτο σύμβολο ελευθερίας; Οι χοντρές ψιχάλες, που πέφτουν στο σκούρο μπλε καλοραμμένο κοστούμι, μήπως τον κάνουν να ξανααισθάνεται ζωντανός, πραγματοποιώντας τη μεγάλη του απόδραση; Το ύφος «τρομαγμένο ελαφάκι» δεν σετάρει με ένδοξη βροχή, που ξεπλύνει και μία ακόμη ευκαιρία δίνει.
Η καταρρακτώδης κουρτίνα ενισχύει το βαθμό δυσκολίας της μάχης. Της εκλογικής. Μετατρέπεται σε εργαλείο, συνθέτει κάδρο, ατμόσφαιρα, δράση-στάση.
Η βροχή είναι η μεταφορά της ματαιότητας, με τόσες δημοσκοπικές μονάδες διαφορά υπέρ της αντιπολίτευσης. «Έλεγαν ότι εμείς (οι Συντηρητικοί) έχουμε ένα δύσκολο μονοπάτι, αλλά τώρα είναι τόσο δύσβατο που δεν μπορείς να το δεις», ομολογεί ένας βουλευτής.
Η ξαφνική ανακοίνωση πρέπει να γίνει στη βροχή. Μόνο με βροχή. Είναι ο τρίτος παίκτης στο παιχνίδι εξουσίας. Ένας ακόμη χαρακτήρας, που αφηγείται. Τη δική του ιστορία.
«Τα πράγματα μπορούν μόνο να βραχούν περισσότερο» (Things Can Only Get Wetter). Η «Daily Telegraph» κάνει ένα λογοπαίγνιο με τον ύμνο των Εργατικών «Things Can Only Get Better», που ακουγόταν από ένα μεγάφωνο, καθώς ο ενοικιαστής της Ντάουνινγκ Στριτ γίνεται παπί.
Παγωμένος σε μία στάλα στο χρόνο, όμως, φαίνεται ανθρώπινος. Ο πρώην τραπεζίτης με τη ζάπλουτη σύζυγο, ο τεχνοκράτης που το 2007 σε βίντεο δηλώνει εμφατικά ότι δεν έχει φίλους από την εργατική τάξη, ενώ έχει συλληφθεί από την κάμερα να λέει κι ότι έπαιρνε κονδύλια που προορίζονταν για υποβαθμισμένες περιοχές και τα διοχέτευε σε πόλεις ανθηρές.
Καλά, μη φανταστείτε ότι κι ο πολιτικός του αντίπαλος είναι ο ορισμός του γητευτή. Αν κάνουν ντιμπέιτ, να το κάνουν υπό βροχή.
