Τη μεγαλύτερη πτώση εδώ και 15 χρόνια κατέγραψε το πρώτο τρίμηνο του έτους η ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης: Μείωση 8,4%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.
Το εμπόριο μεταξύ εταίρων υποχώρησε στα 650,7 δισ. ευρώ μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου, από 710 δισεκατομμύρια το ίδιο διάστημα πέρυσι.
Πρέπει να κοιτάξουμε πίσω στο 2009, όταν η ευρωπαϊκή οικονομία είχε βυθιστεί στις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η τριμηνιαία πτώση ήταν πιο έντονη από ό,τι στις αρχές του 2024 – άνω του 20%.
Η ευρωπαϊκή οικονομική επιβράδυνση έχει επηρεάσει τις ανταλλαγές αγαθών. Η ευρωζώνη μπήκε σε τεχνική ύφεση στα τέλη του 2023 μετά από δύο συνεχόμενα αρνητικά τρίμηνα. Με αρνητική «πρωταθλήτρια» τη Γερμανία, την πάλαι ποτέ κινητήρια δύναμη της Ευρώπης.
Μείωση, αν και σε μικρότερο βαθμό (3,2%), κατέγραψαν και οι εξαγωγές αγαθών από την ευρωζώνη σε αγορές εκτός ΕΕ, μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου πρέπει να «σκάψουμε» βαθιά στα στατιστικά στοιχεία για να βρούμε μεγαλύτερη πτώση. Για να φτάσουμε, για άλλη μια φορά, στο 2009, όταν η μείωση ήταν 20,9%.
Ευτυχώς, η μείωση των εισαγωγών την ίδια περίοδο κατά 12,3%, λειτούργησε ως βάλσαμο που επέτρεψε στο ισοζύγιο της ευρωζώνης να καταγράφει πλεόνασμα περίπου 57,5 δισ. στο εμπόριο αγαθών με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πολλοί οι λόγοι για τις εξελίξεις αυτές: Στην Ευρωζώνη, η εγχώρια ζήτηση είναι πολύ ασθενής, γεγονός που εξηγεί και το αυξανόμενο εμπορικό πλεόνασμα.
Οι τριμηνιαίες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι όλο και πιο απαισιόδοξες. Την περασμένη εβδομάδα οι προβλέψεις αναθεωρήθηκαν προς τα κάτω από +0,9% σε +0,8% για το 2024 και από +1,7% σε +1,4% για το 2025.
Και την ίδια ώρα, το οικονομικό χάσμα μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών διευρύνεται και θα συνεχίσει να το κάνει: Την πενταετία 2020-24, η σωρευτική ανάπτυξη για την Ευρωζώνη είναι 3,8%, ενώ για τις Ηνωμένες Πολιτείες απογειώθηκε στο 9,4%.
Και αυτό γιατί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, βλέπουμε εξαιρετικά δυναμικές καταναλωτικές δαπάνες, σαφώς καθοδηγούμενες από μεγάλα ελλείμματα, αλλά και ισχυρές δημόσιες επενδύσεις.
Σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές δημοσιονομικές πολιτικές, που επιμένουν στη λιτότητα και οδηγούν στην αποβιομηχανοποίηση. Και δεν έχουν ακόμη τεθεί σε ισχύ και οι νέοι αυστηροί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας!
Γι’ αυτό και το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού θα μεγαλώνει.
Δυστυχώς, υπάρχουν εκείνοι οι «υποτελείς» Ευρωπαίοι που κάνουν ό,τι τους λένε να κάνουν. Και θα πληρώνουν το τίμημα της επερχόμενης αποβιομηχάνισης και της απώλειας της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας που θα μετατρέψει την ΕΕ σε μια κατακτημένη χώρα. Μια Ευρώπη προς πώληση, σε τιμή ευκαιρίας …
