Ζούμε τις εκλογές του TikTok, του Πίνατ, της Φάρλι και (ξανά) των πάσης φύσεως celebrities στις ευρωλίστες.
Ζούμε τις εκλογές του «there is no alternative», κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ζούμε τις εκλογές της αντιπολιτικής ή της μεταπολιτικής, κατά τον Αλέξη Τσίπρα.
Ζούμε οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτική. Βλέπουμε μόνον τη viral εκδοχή του σύμπαντος και προσπερνάμε τον πραγματικό, οικονομικό και κοινωνικό, κόσμο. Συζητούμε με όρους ατάκας για το χθες και αγνοούμε επιδεικτικά τις προκλήσεις και τους συναγερμούς για το (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον.
Δεν ακούσαμε τίποτα, και μάλλον ούτε πρόκειται να ακούσουμε, σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο για τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ που έδειξαν ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις μειώθηκαν πέρσι κατά 36% σε σχέση με το 2022.
Δεν ειπώθηκε τίποτα ούτε για την κατάρρευση της παραγωγικότητας, όπως επίσης αποτυπώνεται στα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Η Ελλάδα είναι η τελευταία σε επίπεδα παραγωγικότητας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών-μελών του ΟΟΣΑ και η τέταρτη από το τέλος στο σύνολο των χωρών-μελών του Οργανισμού. Σε χειρότερη θέση είναι μόνο το Μεξικό, η Κολομβία και η Χιλή.
Δεν μίλησε κανείς για τις αιτίες αυτής της κατάρρευσης: για το γεγονός ότι η χαμηλή παραγωγικότητα, όπως λέει ο ΟΟΣΑ, δεν οφείλεται στις φτωχές επιδόσεις των εργαζομένων, αλλά στη χαμηλή ένταση κεφαλαίου και στο έλλειμμα καινοτομίας, παραγωγικών επενδύσεων και νέων τεχνολογιών.
Δεν βολεύει τους πολιτικούς πρωταγωνιστές η συζήτηση για όλα αυτά. Είτε γιατί αποκαλύπτει αποτυχίες και ανεπάρκειες, είτε γιατί δεν «πουλάει» στο TikTok. Ίσως όμως δεν ενδιαφέρει κι ένα σώμα ψηφοφόρων που έχει εθιστεί στη σοσιαλ-μιντιακή διαχείριση της μιζέριας…
