Καλημέρα, να ρωτήσω κάτι; Τι έγινε μετά από σχεδόν έξι χρόνια από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι; Τι έγινε τελικά, μετά από 19 μήνες ακροαματικής διαδικασίας;
Ρωτώ νομικό κι αλιεύω το γνωστό. Η δικαιοσύνη και το δίκαιο δεν ταυτίζονται. Δεν μπορούμε ούτε να περιορίσουμε τη δικαιοσύνη στο δίκαιο ούτε να αναγάγουμε το δίκαιο στη δικαιοσύνη. Το δίκαιο είναι σύνολο κανόνων και διαθέτει ευχέρεια εξαναγκαστικής ισχύος και επιβολής. Η δικαιοσύνη, σε σχέση με το δίκαιο, είναι πολύ ευρύτερη. Είναι υπερκείμενη έννοια, που δεν εξαντλείται στον ορισμό του συνόλου γραπτών κανόνων.
Ρωτούν τον επί της Δικαιοσύνης υφυπουργό κι εκτιμά ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο εισαγγελέας θα ασκήσει έφεση στην πρωτόδικη απόφαση, με τις εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης -σε έξι μόνο ενόχους, πέντε πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της Πυροσβεστικής και στον εξ αμελείας εμπρηστή- προς 10 ευρώ ημερησίως.
Ρωτούν τον υπουργό Επικρατείας (πολιτικό και δικηγόρο) και χαρακτηρίζει «αναντίστοιχη μια τέτοιου τύπου ποινή για μια τέτοιου τύπου τραγωδία».
Εξήγησε πως «μπορεί να μην μπορούμε να προσδιορίσουμε αν φταίει το δικαστήριο ή ο τρόπος που συντάχθηκε η ποινική δικογραφία ή ο τρόπος που έγιναν οι κατηγορίες (σ.σ.: οι 21 κατηγορούμενοι δικάστηκαν για πλημμελήματα), η Εισαγγελία που τις απέδωσε, ή αν φταίει το ότι δεν υπήρχε ένα πλέγμα διατάξεων που να προσδιορίζει με ακρίβεια την ευθύνη. Πάντως, η γενική αίσθηση είναι ότι κάτι φταίει».
Με τα μάτια του συστήματος κάτι φταίει που αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι. Ο εισαγγελέας τον Φεβρουάριο μίλησε για το απαράδεκτο και αδικαιολόγητο γεγονός ότι οι πολίτες στο Μάτι αφέθηκαν χωρίς ενημέρωση, χωρίς καθοδήγηση. «Δεν μπορώ να δεχθώ ότι η καλύτερη υπηρεσία που μπορούσε να προσφέρει το κράτος στους πολίτες ήταν αυτό που έγινε».
Κάτι φταίει που αισθανόμαστε μόνοι, που η ευθύνη χάνεται στη σκόνη, που το ενδεχόμενο παραγραφής δεν λιώνει.
Κάτι φταίει που την τιμωρία την βρίσκουμε στο «Έγκλημα και τιμωρία»;
