Ξαφνικά η Μόσχα δηλώνει έτοιμη να διαπραγματευθεί το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Παρά το γεγονός ότι τα στρατεύματα του Κρεμλίνου έχουν ανακτήσει το πάνω χέρι στο μέτωπο.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Μόσχα είναι έτοιμη για συνομιλίες με την Ουκρανία. Εθεσε βέβαια όρους: Δεν θα υπάρξει κατάπαυση του πυρός κατά τις πιθανές διαπραγματεύσεις. Και δεν θα γίνουν με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμρ Ζελένσκι .
Η Δύση δεν αποδέχεται τις προτάσεις της Μόσχας γιατί πιστεύει ότι ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μόνο με την ήττα του Πούτιν. Ειδικά μετά την έγκριση από το αμερικανικό Κογκρέσο του πακέτου αμυντικής βοήθειας στην Ουκρανία, ύψους 61 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αλλά και τις αμερικανικές πιέσεις προς την Ευρώπη για την άμεση αποστολή οπλικών συστημάτων στο Κίεβο. Όπως και των S-300 από τη χώρα μας, που έτσι κι αλλιώς σε ένα-δύο χρόνια θα είναι άχρηστοι, όπως λένε στρατιωτικές πηγές στη «Ν». Ζητώντας πάντως ως αντάλλαγμα την ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας με πυραύλους Patriot.
Σίγουρα τα νέα δυτικά όπλα θα προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην Ουκρανία. Ωστόσο, αυτό που λείπει από το Κίεβο είναι οι στρατιώτες, το ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και το κίνητρο, που θα ενθαρρύνει τους Ουκρανούς να πολεμήσουν.
Η ουκρανική κοινωνία έχει χορτάσει από πόλεμο, επιστράτευση, καταστροφές και κυρίως από θανάτους.
Την ίδια ώρα, η ΕΕ δεν εξετάζει άλλη λύση εκτός από την παράδοση του Ρωσικού εχθρού και την επιστροφή των κατεχόμενων εδαφών στην Ουκρανία.
Η Ευρώπη δεν μπορεί βέβαια να αντιμετωπίσει τον πόλεμο μόνη της. Αλλωστε, στις Ηνωμένες Πολιτείες , όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Νοεμβρίου και τα δύο στρατόπεδα, αναγκαστικά θα αναθεωρήσουν το επίπεδο συμμετοχής τους σε αυτήν την κατάσταση.
Οδεύουμε λοιπόν ολοταχώς από έναν τοίχο ενάντια σε έναν άλλο…τοίχο.
Η Ευρώπη παραμένει αιχμάλωτη μιας σύγκρουσης, από την οποία-όσο συνεχίζεται- μόνο χαμένη βγαίνει. Και το ερώτημα είναι γιατί η Ευρώπη τουλάχιστον δεν αποφασίζει τουλάχιστον να επαληθεύσει σε τι συνίσταται αυτή η διαθεσιμότητα της Μόσχας για διαπραγματεύσεις;
Δυστυχώς, έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα στο οποίο η συνομιλία με τον «απέναντι» φαίνεται να έχει γίνει αδύνατη. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι δύσκολο να επιτευχθεί διάλογος: δεν είναι τυχαίο που ο Ζελένσκι ψήφισε νόμο που απαγορεύει κάθε συναλλαγή με τη Ρωσία.
Η αποφασιστικότητα όμως και των δύο αντίπαλων στρατοπέδων να βγουν νικητές από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αποστολή δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και γιατί όχι, και σε πυρηνικό πόλεμο. .
Δυστυχώς, μια Ευρώπη της οποίας ηγούνται όχι και τόσο συνετοί και «μεγάλου βεληνεκούς», ηγέτες θα μπορούσε να πέσει σε αυτήν την παγίδα.
