Με την απειλή μιας γεωπολιτικής καταιγίδας ξύπνησαν σήμερα οι αγορές, μετά την ολονύκτια επίθεση με πυραύλους από το Ισραήλ κατά της ιρανικής επαρχίας Ισφαχάν.
Αν και οι πληροφορίες παραμένουν συγκεχυμένες, το Ιράν προσπαθεί να υποβαθμίσει την επίθεση και το Ισραήλ δεν έχει αναλάβει επισήμως την ευθύνη, οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν το πρωί κατά 3%, τα ασιατικά χρηματιστήρια υποχωρούν και όπως συνηθίζεται σε ημέρες αστάθειας, οι επενδυτές καταφεύγουν σε περιουσιακά στοιχεία όπως ο χρυσός και το γιεν.
Ο «μεγάλος κίνδυνος» για τις αγορές πετρελαίου είναι να διακοπούν οι εξαγωγές πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο, που παράγει περισσότερα από 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα. Οποιαδήποτε διακοπή ή κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, μέσω των οποίων ρέει καθημερινά το ένα πέμπτο της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, θα απογείωνε τις τιμές του πετρελαίου σε τριψήφια νούμερα, υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο την παγκόσμια οικονομία.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει καταφέρει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, αναγκάζοντας τη δυτική διπλωματία να αφιερώνει ώρες ολόκληρες σε τηλεφωνήματα και συναντήσεις για να του ζητήσει αυτοσυγκράτηση. Αλλά πού! Όταν μάλιστα όλες οι δημοσκοπήσεις στο Ισραήλ δείχνουν ότι το κόμμα Λικούντ του Νετανιάχου θα υποστεί ήττα στις εκλογές, ο ισραηλινός πρωθυπουργός δεν έχει καμία αναστολή στο να διατηρήσει και να επεκτείνει το πολεμικό κλίμα.
Σε αντίθεση με τον βιβλικό Σαμψών, που την ώρα που γκρέμιζε το ναό των Φιλισταίων, κραύγαζε «αποθανέτω μετά των αλλοφύλλων», ο Νετανιάχου δεν έχει κανένα σκοπό «να πεθάνει μαζί με τους άλλους» για να καταστρέψει τους τους εχθρούς του.
Ταυτόχρονα, ο ισραηλινός πρωθυπουργός αρχίζει να στέλνει σημάδια ότι πλησιάζουν οι επόμενες στρατιωτικές επιθέσεις κινήσεις στη Ράφα, στο νότιο τμήμα της λωρίδας της Γάζας.
Ο ισραηλινός στρατό έχει αναπτύξει μονάδες πυροβολικού και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, στο νότο, δίπλα στη Ράφα, σύμφωνα με την εφημερίδα Ma’ariv. Στη μόνη πόλη δηλαδή, που δεν έχει εισβάλει ακόμη ο ισραηλινός στρατός και στην οποία έχουν καταφύγει πάνω από 1,4 εκατομμύρια άμαχοι , από τα 2,2 εκατομμύρια κατοίκους της Γάζας.
Και την ίδια ώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες άσκησαν βέτο σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που αναγνώριζε ουσιαστικά την Παλαιστίνη ως κράτος. Το μέτρο υποστηρίχθηκε από 12 κράτη μέλη του 15μελούς συμβουλίου – Σλοβενία, Σιέρα Λεόνε, Ρωσία, Νότια Κορέα, Μοζαμβίκη, Μάλτα, Ιαπωνία, Γουιάνα, Γαλλία, Εκουαδόρ, Κίνα, Αλγερία. δύο χώρες – η Μεγάλη Βρετανία και η Ελβετία – απείχαν.
Η ψυχολογία της βίας
«Αν τελικά ο στόχος είναι μόνο μια ταπεινωτική ήττα για τους Παλαιστινίους, η βία θα συνεχιστεί», προειδοποιεί ο εβραϊκής καταγωγής καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, Αριε Κρουγκλάνσκι.
Ο αμερικανός ψυχολόγος που μελετά εδώ και δύο δεκαετίες τους μηχανισμούς και τα αίτια της ακραίας ριζοσπαστικοποίησης στη Μέση Ανατολή, λέει ότι «Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι έχουν ταπεινώσει ο ένας τον άλλον. Και μόλις βρεθούν σε μια τέτοια κατάσταση ταπείνωσης, η βία φαίνεται συχνά ως η μόνη διέξοδος. Αυτό δημιουργεί μια σπείρα βίας».
Άνθρωποι όπως ο Νετανιάχου ή οι ηγέτες της Χαμάς, είναι πολύ καλοί… ψυχολόγοι. Αναγνωρίζουν την ανάγκη των καταπιεσμένων να ξεφύγουν από την ταπείνωση και υπόσχονται να τους οδηγήσουν σε χρυσές εποχές. Ο Νετανιάχου έχει πείσει τμήματα του ισραηλινού πληθυσμού ότι ο επεκτατικός εθνικισμός είναι ο μόνος δρόμος προς τη λύτρωση. Το ίδιο και οι εξτρεμιστές της Χαμάς.
Εάν όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι μόνο μια ταπεινωτική ήττα, η βία θα συνεχιστεί. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι Παλαιστίνιοι να αισθάνονται ότι τους εκτιμούν και τους σέβονται.
Θετικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Θα μπορούσε να υπάρξει μια πλήρης ταπείνωση των Γερμανών, με καταστροφικά αποτελέσματα. Οπως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, φέρνοντας τον Χίτλερ στην εξουσία.
Με το Σχέδιο Μάρσαλ όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες έδειξαν γενναιοδωρία, ώστε ο πληθυσμός στη Γερμανία να μην αισθάνεται ταπεινωμένος από τις νικηφόρες δυνάμεις, αλλά να αισθάνεται ότι τον σέβονται. Είναι επομένως κρίσιμο να αναγνωρίσουμε την επιθυμία του παλαιστινιακού λαού για κρατική υπόσταση. Το βέτο στο παλαιστινιακό κράτος, θα είναι ο καλύτερος «χορηγός της βίας».
