Από την έντυπη έκδοση
Η επιστροφή του Grexit στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής επικαιρότητας, 2,5 χρόνια μετά τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012, ανησυχεί σε μεγάλο βαθμό τα κοινοτικά όργανα στις Βρυξέλλες.
Αυτό φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι ενώ συνήθως παραμένουν παρατηρητές και δεν εμπλέκονται σε συζητήσεις που έχουν σχέση με εθνικές εκλογές, θεωρώντας ότι πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του κράτους-μέλους, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν κατάφεραν να το αποφύγουν.
Τη μία ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ με τη δημόσια προτίμησή του να δει στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση «οικεία πρόσωπα», την άλλη ο επίτροπος Μοσκοβισί με τη δήλωσή του ότι μπορεί να γίνει η διαγραφή χρέους (θέση του ΣΥΡΙΖΑ), στην ουσία παίρνουν έμμεσα θέση στην προεκλογική συζήτηση και στέλνουν μηνύματα.
Είναι προφανές πως ούτε τα θεσμικά όργανα ούτε οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης και της γερμανικής, επιθυμούν σήμερα μια αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρώ και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Κι αυτό γιατί πέρα από τα νομικά εμπόδια που προκύπτουν από τη Συνθήκη, υπάρχουν και τα πολιτικά και κυρίως οικονομικά που λειτουργούν αποτρεπτικά.
Η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται σε μια εξαιρετικά εύθραυστη κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από μια αναιμική ανάκαμψη, ιστορικά υψηλή ανεργία και σε όλα αυτά προστίθεται και ο αρνητικός πληθωρισμός. Σε μια περίοδο που αναζητούνται κατεπειγόντως λύσεις για έξοδο από τον φαύλο κύκλο, η συζήτηση για το Grexit λειτουργεί αρνητικά γιατί προκαλεί αβεβαιότητα στους πολίτες, στις αγορές και στους επενδυτές.
Επιπλέον, μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ στην ουσία θα καθιστούσε ανέφικτη την αποπληρωμή των δανείων που έχει λάβει η χώρα μας από τους εταίρους. Το κόστος θα ήταν τεράστιο: 3 δισ. ευρώ για την Ιρλανδία, 6 για την Πορτογαλία, 29 για την Ισπανία, 44 για την Ιταλία, 49 για τη Γαλλία και μεταξύ 66-80 δισ. ευρώ για τη Γερμανία.
Πολιτικά θα άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου γιατί η εντύπωση που επικρατεί σήμερα είναι πως η συμμετοχή μιας χώρας στην Ευρωζώνη είναι αμετάκλητη, δηλαδή δρόμος χωρίς επιστροφή.
Ωστόσο, από την άλλη υπάρχουν και οι «κόκκινες γραμμές» για τους εταίρους σε σχέση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί διαγραφή ελληνικού χρέους, και αν το έκανε θα έπεφτε την επόμενη μέρα, οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θα δέχονταν σε περίοδο κρίσης να πληρώσουν για τους Ελληνες. Κανένας εταίρος δεν πρόκειται να δεχθεί μονομερή ενέργεια από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κατάργηση μνημονιακών νόμων, γιατί αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο.
Με άλλα λόγια, μπορεί το Grexit να μην είναι το πιθανότερο σενάριο, όμως για να αποκλειστεί θα πρέπει να υπάρξει μετατόπιση από τις θέσεις που υποστηρίζουν οι δύο πλευρές. Και εκεί είναι που ελλοχεύει ο κίνδυνος…
ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ – [email protected]
