Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στην Ολλανδία, που πετάει στη λίστα με την «τυπική απόκλιση της ευτυχίας». Η Ολλανδία κατατάσσεται (στοιχεία του 2016) έβδομη παγκοσμίως, καθώς δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στην ικανοποίηση που νιώθουν οι λιγότερο και οι περισσότερο ευτυχισμένοι κάτοικοί της.
Έτσι, ενώ μπορεί να μην είναι η πιο χαρούμενη χώρα στον κόσμο, κατά μέσο όρο οι κάτοικοί της είναι αρκετά ικανοποιημένοι. Τόσο ικανοποιημένοι που τουλάχιστον στη δημοσκοπική κάλπη δεν τους βγαίνει; Λίγο οι περικοπές των δημόσιων δαπανών, λίγο η εργασία υπό ελαστικές συνθήκες, πολύ το μεταναστευτικό με παλαιό έντονο αντι-ισλαμικό (συναίσθημα), στήνεται το σκηνικό.
Λιγότερο από μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, οι αναποφάσιστοι φτάνουν ακόμα και το 75%. Ανησυχητικά συμπτώματα, γράφουν οι αναλυτές.
Με μια πρώτη ανάγνωση ίσως, αλλά οι εκροές από τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν από το 2012, τους κεντροδεξιούς Φιλελεύθερους (VVD) και τους κεντροαριστερούς Εργατικούς (PvdA, το κόμμα του Γερούν Ντέισελμπλουμ για όσους το ξεχνούν), κατευθύνονται προς έναν μεγάλο αριθμό διαφορετικών επιλογών κι όχι μόνο στο ακροδεξιό λαϊκιστικό Κόμμα για την Ελευθερία του Γκέερτ Βίλντερς (PVV), ο οποίος επιτίθεται κατά των μεταναστών, του Ισλάμ και της Ευρώπης.
Αυτό δεν είναι ένδειξη πολιτικής υγείας, ιδίως σε μια χώρα με παράδοση σε κυβερνήσεις συνεργασίας; Είκοσι οκτώ κόμματα δεν είναι ανησυχητικά συμπτώματα. Είκοσι οκτώ κόμματα μπορεί να είναι και αναχώματα. Για παράδειγμα, το κόμμα των Ολλανδών Πρασίνων αναμένεται να πενταπλασιάσει τις έδρες του και να φτάσει τις είκοσι, ξεπερνώντας πιθανότατα ακόμη και τους Εργατικούς, σύμφωνα με τους «Financial Times».
Πιθανώς, ο Γκέερτ θα μείνει μόνος στις 15 Μαρτίου. Με τα εκατομμύρια ψηφοφόρων του, καθώς σχεδόν όλα τα κόμματα έχουν αποκλείσει μια μετεκλογική συνεργασία με το PVV.
Πιθανώς, ο Γκέερτ θα μείνει εκτός νυμφώνος, αλλά ο Βίλντερς έχει ήδη νικήσει, καθώς το τροπάριό του ακόμη και οι συστημικοί έχουν υιοθετήσει.
