Ο επιχειρηματίας κατηγορήθηκε ομού μετά της συζύγου, τέκνου και άλλων στελεχών της εταιρείας, για παραποίηση οικονομικών στοιχείων, εικονικές πωλήσεις μεταξύ θυγατρικών εταιρειών στο Χονγκ Κονγκ, απάτη εις βάρος του επενδυτικού κοινού, ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος, χειραγώγηση αγοράς, εγκληματική οργάνωση και άλλα της «τρελής τρέλας», όπως είναι η μετάφραση από τα ιταλικά της επωνυμίας.
Περίπου έξι χρόνια μετά την αποκάλυψη -από ένα αμερικανικό hedge fund- της εξωστρεφούς «ομορφιάς», και μετά από συνεχείς αναβολές, εκδικάζεται η υπόθεση, ενώ υφίσταται αρχόμενη παραγραφή σε μέρος του χρονικού διαστήματος των φερόμενων ως τετελεσμένων πράξεων του κατηγορητηρίου (με φερόμενο χρόνο τέλεσης 2001-2018).
«Πρόεδρος: Τελικά τι έγινε;
Κατηγορούμενος: Αυτό που έγινε ήταν ότι ωραιοποιήθηκαν κάποια πράγματα».
Ιστορία μας, αμαρτία μας ο καλλωπισμός, γιατί το ανύπαρκτο σουλουπώνει το υπαρκτό. Πόσο πραγματικό, όμως, και πόσο μακιγιάζ ή καμουφλάζ, ή τα πιο επίκαιρα μοντάζ, σπικάζ και ρεπεράζ για το αβαντάζ;
Προφανώς, είναι μια κυνική προσέγγιση, αλλά οι εποχές της «έξοχης αθωότητας» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η σκηνοθεσία στην περίπτωση του επιχειρηματία ευκόλως εννοούμενο τι εξυπηρετεί, ακόμη κι αν η υπόθεση από τους μικρούς έχει ξεχαστεί.
Άλλες σκηνοθεσίες, όμως, επανεξετάζονται με προσοχή. Όταν όλα βαίνουν καλώς… εναντίον τραυματιών και νεκρών, βρίσκει ο υπουργός αναλογίες της τραγωδίας των Τεμπών με τη ναυμαχία των Αργινουσών. «Όσοι ήθελαν τότε να ανατρέψουν την κυβέρνηση των Αθηνών έδωσαν δημόσιο βήμα στους συγγενείς των νεκρών, αυτοί λογικά κλαίγοντας κατηγορούσαν τους αρχηγούς του κράτους (τους στρατηγούς δηλαδή)… Η δημόσια όμως προβολή του πόνου των συγγενών των ναυαγών επηρέασε τη συντριπτική πλειοψηφία του αθηναϊκού λαού, ο οποίος αποφάσισε, υπό το βάρος αυτού του πένθους, να ανατρέψει και να καταδικάσει την κυβέρνησή του για το “Έγκλημα των Αργινουσών”. Ήρθαν τελικά στην εξουσία οι Δημαγωγοί και δύο χρόνια μετά η Αθήνα είχε καταστραφεί».
