Οι φέροντες βαριά ονόματα δεν αξιώνονται μόνο από την Πολιτεία διακριτική μεταχείριση. Ιδιαίτερης μεταχείρισης τυγχάνουν και από την επίσημη Εκκλησία. Ουδέποτε κατάλαβα τη χωροταξική ανισότητα στους ναούς, παρά την ιερή διδαχή ότι δεν υπάρχει δούλος ή ελεύθερος, Έλληνας ή Ιουδαίος, άνδρας ή γυναίκα, φτωχός ή πλούσιος.
Ναι, εννοώ τα προβεβλημένα στασίδια για τους προύχοντες σε μεγάλες γιορτές, όταν συνωθούνται για να ακούσουν τον λόγο περί ισότητας και δικαιοσύνης, να τους δει το ποίμνιο και στην κάλπη κάτι να γίνει. Παλαιά, παμπάλαια ιστορία θα πείτε, ίσως και τον σεβασμό μεταξύ εξουσιών να σκεφτείτε, μα τι σχέση έχουν αυτά με τη μετοχή στο εκκλησιαστικό γεγονός. Είναι ελεύθερη επιλογή, δεν νοείται αλλιώς.
Καλοδεχούμενη, λοιπόν, έστω και ως αντίδραση σε νομοθετική ρύθμιση, η αναστήλωση του θρησκευτικού βίου, η αποκέντρωση και η λιτότητα του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Όποιος θέλει πάει στην εκκλησία. Χωρίς υποδοχή στη Μητρόπολη και ειδική χωροθεσία για τους πολιτειακούς και πολιτικούς παράγοντες. «Αφορισμοί» και αποκλεισμοί, απειλές και «επικηρύξεις» είναι μαυροφόρος απελπισία.
Όποιος ομολογεί πίστην, πάει σε μια τόσο μεγάλη και χαρμόσυνη εορτή κατά την πένθιμη και κατανυκτική περίοδο της Τεσσαρακοστής. Όλα τα άλλα είναι μικροπολιτική. Οι πιστοί σε μια κοινότητα αγαπητική δεν χωρίζονται σε επισήμους και μη και η Εκκλησία δεν είναι πορτιέρης που κινεί με «πελάτες» το σεφέρι.
Μου θύμισαν ότι το έκανε και το 1987, πάλι Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η επίθεση, από άμβωνος, τότε ήταν για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. «Απουσίαζε, όμως, όλως περιέργως, ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Αντώνης Τρίτσης, που πήγε στη Μητρόπολη στο τέλος, μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη». Τον εξάψαλμο από τον Μητροπολίτη Περιστερίου άκουσε ο υπουργός Δημοσίας Τάξης Αντ. Δροσογιάννης, που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση. «Δεν αντέδρασε, αλλά ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ θορυβήθηκε και προσπάθησε εκ των υστέρων να δικαιολογηθεί με τη διοχέτευση στον Τύπο ότι ο λόγος δεν είχε την έγκρισή του… και προσπάθησε να διακόψει τον ομιλητή φωνάζοντας μέσα από το Ιερό “Αμήν” και κτυπώντας τη ράβδο».
