Ο 83χρονος Σέρτζιο Ματαρέλα είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας. Εξελέγη για πρώτη φορά το 2015 και επανεξελέγη -ίσως και αναγκαστικά- για μια δεύτερη θητεία τον Ιανουάριο του 2022, καθώς δεν υπήρχε συναίνεση μεταξύ των κομμάτων για να στηρίξουν μια νέα υποψηφιότητα κοινής αποδοχής.
Αν και αποφεύγει να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας, ο γηραιός Ιταλός πρόεδρος συγκλόνισε τη χώρα του τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τους ξυλοδαρμούς από την αστυνομία νεαρών μαθητών και φοιτητών που διαδήλωναν στην Πίζα και τη Φλωρεντία ενάντια στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Ο Ματαρέλα κάλεσε τον Υπουργό Εσωτερικών για να του επισημάνει το αυτονόητο: «Η εξουσία της Αστυνομικής Δύναμης δεν μετριέται με ρόπαλα, αλλά από την ικανότητά της να εγγυάται την ασφάλεια ,προστατεύοντας ταυτόχρονα τη δημόσια ελευθερία της έκφρασης». Και το σημαντικότερο: «Με τα παιδιά, τα ρόπαλα, είναι ένδειξη αποτυχίας», είπε σοφά ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Αναμφίβολα, όπου υπάρχει «δράση», ακολουθεί και «αντίδραση». Οι νέοι στην Πίζα και τη Φλωρεντία διαδήλωναν ειρηνικά για κάτι που πίστευαν. Σωστό ή λάθος.
«Οι νέοι ξέρουν τι δεν θέλουν πριν να ξέρουν τι θέλουν», έγραφε ο Γάλλος ποιητής Ζαν Κοκτώ. Απολυτοποιούν την εμπειρία τους και συχνά την αντιπαραθέτουν με την «απόλυτη» αλήθεια του άλλου. Είτε είναι Παλαιστίνιοι, είτε Ισραηλινοί.
Η δογματική ιδεολογία δρα πάντα με τον ίδιο τρόπο: παίρνει μια συγκεκριμένη αλήθεια και την αναδεικνύει σε απόλυτη. Και κάθε φορά, η ιδεολογία δημιουργεί πολώσεις και διαιρέσεις. Ζητά να πάρεις θέση: Υπέρ της Παλαιστίνης ή του Ισραήλ; Και αντίστροφα.
Το δόγμα, δεν επιτρέπει να δούμε την πολυπλοκότητα των φαινομένων με μια ρεαλιστική ματιά. «Ανθρώποις πάσι ταυτό αγαθόν και αληθές. Ηδύ δε άλλω, άλλο» εξηγεί ο Δημόκριτος. «Για όλους τους ανθρώπους, το καλό και το αληθινό είναι το ίδιο. Αυτό που προκαλεί ευχαρίστηση, όμως είναι διαφορετικό στον καθέναν».
Από τη μια δηλαδή, οι καλοί άνθρωποι, από την άλλη πλευρά του οδοφράγματος οι άλλοι, αυτοί που δεν πιστεύουν τη δική μας αλήθεια.
Τα «ρόπαλα», σίγουρα δεν είναι όμως το εργαλείο για να περιοριστεί ακόμη και η νεανική αμετροέπεια. Αυτό που χρειάζεται, είπε ο Ματαρέλα, είναι μια παιδεία που να προσφέρει ένα θετικό όραμα, με το οποίο μπορεί και πρέπει οι νέοι να βλέπουν τη ζωή! Μια εκπαίδευση, που ν` αναγνωρίζει, να εκτιμά, να φροντίζει και να υπηρετεί ό,τι πιο βαθιά ενώνει τους ανθρώπους, σε κάθε γεωγραφικό πλάτος του πλανήτη.
Ειδικά σήμερα, που η λεγόμενη γενιά Ζ, βλέπει με απόγνωση για πρώτη φορά τις πολλές τραγωδίες που αμαυρώνουν την εποχή μας, δεν χρειάζονται απάντηση με απλή αγανάκτηση. Αλλά με λογική, σύνεση, όραμα και δράση φυσικά, για να αντιμετωπιστούν οι αιτίες .
Η οργή από μόνη της δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Απλά, διχάζει και διαλύει τους κοινωνικούς δεσμούς. Δημιουργεί αντίπαλα στρατόπεδα ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τα ίδια συμφέροντα. Ετσι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί η μεροληψία που χωρίζει και πολώνει. Που εμποδίζει το βλέμμα να καταλάβει όλους τους παράγοντες που συνθέτουν την αλήθεια. Αυτά είπε ο σοφός Ματαρέλα, με δυο λόγια, συγκλονίζοντας την Ιταλία…που πέφτει όμως τόσο μακριά-όπως φαίνεται-από την Ελλάδα!
