Η ελληνική οικονομία ανακτά την επενδυτική βαθμίδα, αλλά επιχειρήσεις και νοικοκυριά δείχνουν να επιστρέφουν σε συνθήκες κρίσης. Ή, τουλάχιστον, μεγάλο μέρος τους δείχνει να δίνει μια ακόμη δύσκολη μάχη με τα υψηλά κόστη και την εισοδηματική συμπίεση.
Την εικόνα αυτή έρχονται να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος που έδειξαν βύθιση των καταθέσεων του ιδιωτικού τομέα τον Ιανουάριο με βουτιά άνω των 5 δισ. ευρώ. Κοινώς, έδειξαν ότι μετά από τρεις διαδοχικές και ιστορικές κρίσεις -εκείνες των μνημονίων, της πανδημίας και του πληθωρισμού- οι Έλληνες βάζουν ξανά «χέρι» στις καταθέσεις για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, οι συνολικές καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα είχαν μείωση κατά 5.238 εκατομμύρια ευρώ τον Ιανουάριο έναντι αύξησης κατά 6.374 εκατ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα, με τον ετήσιο ρυθμό μεταβολής να υποχωρεί στο 2,7% από το 3,%.
Οι καταθέσεις των επιχειρήσεων εμφάνισαν μείωση κατά 3,1 δισ. ευρώ, έναντι αύξησης κατά 3,2 δισ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής παρέμεινε αμετάβλητος στο 1,6%.
Τον ίδιο μήνα οι καταθέσεις των νοικοκυριών και των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων μειώθηκαν κατά 2,1 δισ. έναντι αύξησης κατά 3,1 δισ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα. Εδώ ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής μειώθηκε στο 3,1% από το 3,5% του Δεκεμβρίου.
Ταυτόχρονα τον Ιανουάριο καταγράφηκε και αρνητική ροή δανείων προς επιχειρήσεις, επαγγελματίες και ιδιώτες, σε ένα ακόμη ηχηρό καμπανάκι για το υψηλού ρίσκου χρηματοδοτικό τοπίο που διαμορφώνει η μακρά παράταση του κύκλου του ακριβού χρήματος.
Ήτοι, τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος έρχονται να δώσουν πολύ συγκεκριμένη μορφή στη μεγάλη απειλή: την απειλή που διαμορφώνει η παρατεταμένη και επιθετική νομισματική σύσφιγξη σε συνθήκες υποτονικής ανάπτυξης.
Διότι μπορεί η Ελλάδα να έχει ξεφύγει σε έναν βαθμό από τη γενική οικονομική στασιμότητα στην Ευρωζώνη, οι τρέχοντες ρυθμοί ανάπτυξης όμως δεν αρκούν για να καλύψουν μόνοι τους τα κενά επιχειρηματικής χρηματοδότησης και τις εισοδηματικές απώλειες των νοικοκυριών λόγω πληθωρισμού. Στο διά ταύτα, αμφότεροι, για διαφορετικούς λόγους, αναγκάζονται πλέον να καταφύγουν στις καταθέσεις. Και για τις μεν επιχειρήσεις πρόκειται για οδό αντιπαραγωγική και αντιαναπτυξιακή, για τα δε νοικοκυριά είναι διέξοδος χωρίς προοπτική.
