Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλα αδιέξοδα. Οι αγορές επιδίδονται σε τρελό ράλι, επειδή πιστεύουν ότι ο πληθωρισμός αποκλιμακώνεται και ότι το σενάριο της ύφεσης έχει αποφευχθεί, ενώ οι traders στοιχηματίζουν ότι η Fed θα μειώσει τα επιτόκια, κάτι που ωστόσο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, καθώς η Fed ζητά πιο ισχυρές ενδείξεις για τον πληθωρισμό. Κάπου λοιπόν υπάρχει ένα αδιόρατο λάθος στο ντόμινο των παραλογισμών. Εδώ ταιριάζει η κινεζική ρήση «σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς», που εν τέλει σημαίνει ότι διανύουμε κάτι δύσκολο έως παράξενο και αλλοπρόσαλλο.
Παντού υπάρχει μία διάχυτη δυσφορία. Από τη μια τα μάκρο δείχνουν ότι η οικονομία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτική στις προκλήσεις -το δηλώνουν κατά καιρούς και κορυφαίοι αξιωματούχοικαι από την άλλη ο κόσμος ζει μια άνευ προηγουμένου κρίση κόστους διαβίωσης, με την ακρίβεια να τσακίζει τις καθημερινές ανάγκες, φέρνοντας εκατομμύρια νοικοκυριά στα όρια της εξαθλίωσης. Επιχειρήσεις διολισθαίνουν στο φάσμα της χρεοκοπίας, ολοένα και περισσότερο χρέος εισέρχεται στην κατηγορία «προβληματικού», «φούσκες» που βρίσκονται σε αντίστροφη μέτρηση, όπως στην αγορά εμπορικών ακινήτων, προστατευτισμός στο παγκόσμιο εμπόριο και αγορές που τρέχουν ανεξέλεγκτα δίχως θεμελιώδη.
Οι άνθρωποι για να σώσουν ό,τι απέμεινε αντιδρούν με αναποτελεσματικές διαμαρτυρίες και με στροφή σε λανθασμένες πολιτικές επιλογές, περιμένοντας στωικά το τεκτονικό σοκ που έρχεται. Γιατί εν τέλει μέσα στον σημερινό μεταβαλλόμενο κόσμο φαίνεται να υπάρχει μια ανεξήγητη ανοχή απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν. Η ανοχή όμως μπορεί να είναι και οι τελευταίες σταγόνες που θα κάνουν το ποτήρι να ξεχειλίσει. Σαφώς την ευθύνη την έχουν οι λανθασμένες πολιτικές και οι άνθρωποι που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να γίνουν πραγματικοί πολίτες. Το ζητούμενο είναι να κάνουμε εμείς ενδιαφέρουσα την εποχή μας και όχι να την κάνουν τα γεγονότα.
