Κατά τους New York Times, η «ώρα μηδέν» για την Ουκρανία είναι απελπιστικά κοντά μόλις τον επόμενο μήνα. Ο στρατός της χώρας, γράφουν, αντέχει έως τον Μάρτιο, Ουκρανοί αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει την Ουάσιγκτον ότι τα αποθέματα αεράμυνας εξαντλούνται και διαμηνύουν ότι εάν μέσα σε έναν μήνα δεν υπάρξει νέα δυτική βοήθεια σε παροχή πυραύλων -που δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει-, ο ρωσικός στρατός απλώς θα βομβαρδίζει ελεύθερα.
Σύμφωνα επίσης με το αμερικανικό Ινστιτούτο Μελετών Πολέμου, εάν δεν ενισχυθεί άμεσα με οπλικά συστήματα από τη Δύση, η Ουκρανία είναι αδύνατο να αποκρούσει τις ρωσικές επιθέσεις. Ως εκ τούτου θεωρείται θέμα χρόνου οι δυνάμεις του Πούτιν να προελάσουν μέχρι τη δυτική Ουκρανία και να καταλάβουν την Αβντιίβκα, ελέγχοντας το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς.
O Guardian, από την πλευρά του, δίνει ένα απλό αριθμητικό στοιχείο: Η Ρωσία εκτοξεύει 10.000 βλήματα πυροβολικού την ημέρα, ενώ η Ουκρανία μετά βίας φθάνει τα 2.000. «Αυτό σημαίνει πως οι Ουκρανοί δεν μπορούν πια να ανταποδώσουν τα ρωσικά πυρά το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθούν να επιβιώσουν» λέει στην εφημερίδα ο αναλυτής του Royal United Services Institute Σαν Κράνι-Ίβανς.
Συνοπτικά, όλα παραπέμπουν στο χρονικό μιας προαναγγελθείσης σιωπηρής ήττας. Και η τραγική ειρωνεία είναι πως την τελική σφραγίδα της μπορεί να αναγκαστεί να τη βάλει η Ευρώπη. Με δεδομένη την κάθετη άρνηση των Ρεπουμπλικανών σε οποιαδήποτε περαιτέρω αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία και με τη σκιά του Τραμπ να πλανάται ήδη πάνω από τον Λευκό Οίκο, η Ευρώπη μοιάζει να έχει μόνον δύο επιλογές: είτε να συνθηκολογήσει με την «σκοτεινή» πλευρά της Ιστορίας, είτε να χρηματοδοτήσει μόνη της τον πόλεμο του Ζελένσκι κατά του Πούτιν. Η πρώτη είναι, ηθικά και γεωπολιτικά, βαθιά προβληματική. Η δε δεύτερη είναι από ουτοπική έως αυτοκαταστροφική…
