Η ελληνική αγορά ακινήτων τρέχει με ανοδικό σερί ανατιμήσεων κατοικιών και ενοικίων από το 2018, μόνη της σε δρόμο αντίθετο από τις αντίστοιχες αγορές ανά τον κόσμο, όπου μαζεύονται σύννεφα, σύμφωνα με τους αναλυτές.
Η πορεία αυτή φαίνεται παράδοξη και ιδιόμορφη, όταν οι τιμές των κατοικιών καλπάζουν και αυξάνονται ετησίως, με ρυθμούς άνω του 10%, ενώ στην Ευρώπη προειδοποιούν για φούσκα. Δεν είναι όμως παράδοξη, καθώς εξηγούνται τα «ανεξήγητα».
Για την ώρα, οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι διαφορετικές και οι τιμές αυξάνονται επειδή ενισχύεται η ζήτηση, λόγω αγορών από ξένους υπηκόους, είτε μέσω της Χρυσής Βίζας, είτε με κανονικές αγορές, οι οποίες είναι και οι περισσότερες. Το φαινόμενο αυτό δεν αναχαιτίζεται, καθώς δεν μπορεί κανείς να απαγορεύσει στον Γερμανό ή στον Ιταλό να αγοράσει ακίνητο στην Ελλάδα.
Μεγαλύτερη «ζημιά» στην προσφορά των κατοικιών προκαλούν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, που δεσμεύουν 168.819 κατοικίες, και οι οποίες έχουν αποσυρθεί από τις «κανονικές» ενοικιάσεις. Είναι πρόβλημα που απασχολεί όλες τις χώρες που είναι τουριστικοί προορισμοί, λύση δεν φαίνεται να υπάρχει και μάλλον πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.
Υπάρχουν ακόμη τα χιλιάδες ακίνητα που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, λόγω κατασχέσεων, και παραμένουν κλειστά και αναξιοποίητα.
Σε όλα τα παραπάνω, προστίθεται και μια άλλη παράμετρος, με έντονη κοινωνική διάσταση.
Ανατρέχοντας στην απογραφή 2021 της ΕΛΣΤΑΤ, διαπιστώνουμε πως την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί κατά 18% τα μονομελή νοικοκυριά, ενώ συγχρόνως αυξήθηκαν κατά 63,8% τα διαζύγια και κατά 81,7% εκείνοι που τελούν σε διάσταση. Δηλαδή, ένα ζευγάρι που ζούσε σε ένα σπίτι, πλέον χρειάζεται δύο.
Για να λυθεί το πρόβλημα της έλλειψης ακινήτων χρειάζεται το αυτονόητο. Αύξηση της προσφοράς. Επειδή όμως η προσφορά δεν διατάσσεται και είναι χρονοβόρα, γι’ αυτό και δεν ακούσαμε καμία λύση κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή.
