Ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Οι αγρότες κλείνουν δρόμους, επιχειρούν κάθοδο στην Αθήνα, πιέζουν για μέτρα στήριξης, επιμένουν και δεν κάνουν πίσω. Η κυβέρνηση, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, αφήνοντας υποσχετικές για περισσότερα, υπό προϋποθέσεις, με βασικότερη να ξεστηθούν τα μπλόκα. Το αγροτικό σίριαλ θα έχει και συνέχεια. Το γενικότερο κλίμα στην Ευρώπη ευνοεί, εξάλλου, τη συνέχιση των αγροτικών κινητοποιήσεων.
Πώς φθάσαμε όμως στα μπλόκα; Το δρομολόγιο των αγροτών ήταν μακρύ. Η σύγχρονη οικονομική ιστορία μάς διδάσκει πολλά. Η ασυνέπεια που επέδειξαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών στις επιταγές και τα κηρύγματα της διεθνούς αγοράς ήταν διαχρονική. Οι εκάστοτε υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης επένδυσαν βραχυπρόθεσμα. Οραματιζόμενοι τον επόμενο υπουργικό θώκο, κινήθηκαν περισσότερο ως πολιτευτές παρά ως υπουργοί. Αξιοποίησαν την εξουσία προς ίδιον (πολιτικό) όφελος και όχι προς όφελος των πολλών, των σωστών. Δεν τόλμησαν να συγκρουστούν, να πουν τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Τίποτε δεν άλλαξε στη στάση τους, ακόμη και μετά την καταστροφική έλευση του «Daniel» στη Θεσσαλία.
Ασυνεπείς ήταν στην πλειονότητά τους και οι αγρότες. Λίγοι επένδυσαν στην τεχνολογία, στις πιστοποιήσεις, στην τυποποίηση, στο branding, στην εξωστρέφεια, στη διαφορετικότητα, στην καινοτομία, στον θεσμό των συνεταιρισμών, στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Ωστόσο, όλοι ανεξαιρέτως «βούτηξαν» στις ενισχύσεις, τις χρηματοδοτήσεις, τις αποζημιώσεις, τα επιδόματα, το ανέξοδο, εύκολο και τις περισσότερες φορές χορηγούμενο δίχως έλεγχο «ζεστό» χρήμα.
Αμφότεροι, λοιπόν, πολιτικοί και αγρότες, ας κάνουν την αυτοκριτική τους. Ας κάνουν ένα βήμα πίσω κι ας επανέλθουν με άλλα μυαλά στο τραπέζι του διαλόγου. Οι μεν χωρίς τον αέρα του ισχυρού, οι δε χωρίς τα τρακτέρ στους δρόμους, αποδεχόμενοι και οι δύο ότι κάτι θα χάσουν. Ας δεχθούν ότι το φταίξιμο είναι κοινό για τη σημερινή, φτωχή, απαξιωτική εικόνα της αγροτικής οικονομίας.
