Μετά από εβδομάδες αγροτικών κινητοποιήσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι διαμαρτυρίες τους βρήκαν τον δρόμο τους στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι 27 ηγέτες αναγνώρισαν τις «ανησυχίες» των αγροτών και τον «ουσιαστικό ρόλο» της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες.
Ε και; Διά ταύτα; Ουσιαστικά τίποτα πρακτικό, πέραν της κατάργησης για ένα χρόνο της υποχρεωτικής αγρανάπαυσης του 4% της καλλιεργήσιμης γης, όπως επιτάσσει η ΚΑΠ.
Οι ενώσεις των αγροτών ζητούν εξαιρέσεις από τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις της ΚΑΠ και αύξηση του προγράμματος επιδοτήσεων της ΕΕ για τη γεωργία. Επιπλέον, ζήτησαν την εισαγωγή ενός αυστηρότερου συστήματος για την πρόληψη της υπερβολικής εισροής τροφίμων από την Ουκρανία.
Τίποτα το ουσιαστικό δεν αποφάσισαν οι 27 για το πολύ ακριβό κόστος παραγωγής. Το άφησαν για την επόμενη σύνοδο.
Είναι σαν να λένε: Που θα πάει; Θα κουραστούν οι αγρότες και θα σταματήσουν μέχρι τότε τις διαμαρτυρίες τους.
Έλα όμως που οι «ξεροκέφαλοι» αγρότες συνεχίζουν; Γιατί θέλουν να «βάλουν τέλος στην οργανωμένη λεηλασία της εργασίας των αγροτών», όπως λένε.
Μια λεηλασία χωρίς τέλος καθώς η Ευρώπη, για κάποιο σαδομαζοχιστικό λόγο, έχει αποφασίσει να επιβάλει και πάλι τη λιτότητα στους πολίτες της με τους σκληρούς όρους του νέου Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Δεν υπάρχουν λεφτά και για τους αγρότες γιατί η δημοσιονομική πολιτική των κυβερνήσεων πρέπει να στοχεύει στην επίτευξη ελλείμματος/ΑΕΠ 1,5% το πολύ. Με άκρως περιοριστικά μέτρα, δηλαδή.
Σκοτώνουν την ανάπτυξη
Τη στιγμή μάλιστα, που η ευρωπαϊκή οικονομία είχε μια μάλλον περιορισμένη ανάκαμψη μετά την πανδημία: αυτό φαίνεται εύκολα συγκρίνοντας τις επιδόσεις της όχι με αυτήν της Κίνας, η οποία προφανώς συνεχίζει να είναι εκρηκτική, πάνω από 5% παρά τις δυσκολίες, αλλά με αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι εκτιμήσεις λένε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκλεισαν το 2023 με ανάπτυξη 3,1%, ενώ η Ευρώπη σταμάτησε στο 0,5%.
Και σίγουρα δεν μπορούμε να αποδώσουμε αυτή τη διαφορά σε μια πιο επεκτατική αμερικανική νομισματική πολιτική από τη δική μας. Όλα εξηγούνται από τη στάση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Το έλλειμμα/ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ουσιαστικά διπλάσιο από αυτό της Ευρώπης εδώ και χρόνια. Ο Μπάιντεν έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα παραμείνει γύρω στο 6% μέχρι το 2030 και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει ο ρυθμός αν δεν επανεκλεγεί στον Λευκό Οίκο. Αυτό ενισχύει την αισιοδοξία και τη βεβαιότητα ότι η εγχώρια ζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα αποτελέσει ποτέ πρόβλημα.
Ενώ στην Ευρώπη υπάρχει έλλειψη ζήτησης που υποχωρεί τόσο από την άποψη των επενδύσεων όσο και από την άποψη της κατανάλωσης. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες, οι άνθρωποι φοβούνται το μέλλον.
Ανικανότητα
Η Ευρώπη φαίνεται ανίκανη να κατανοήσει τις γεωπολιτικές προκλήσεις αλλά και τους κινδύνους για τη δημοκρατία στο έδαφός της, καθώς η Ακροδεξιά γιγαντώνεται καρπώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Η ΕΕ ασχολείται με άσχετα λογιστικά ερωτήματα για το πρωτογενές πλεόνασμα ή έλλειμμα, τα οποία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν είναι ικανά να μειώσουν το δημόσιο χρέος ως πρός το ΑΕΠ, δεδομένου ότι περιορίζουν την ανάπτυξη. Δυστυχώς, χωρίς μια καλή οικονομική πολιτική δεν μπορεί κανείς να είναι ισχυρός ούτε γεωπολιτικά και αναγκάζεται να ακολουθεί τους άλλους. Και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε για αυτά το βαρίδια που επιμένουν να εισάγουν στη δημοσιονομική πολιτική στην Ευρώπη.Πολιτικούς χωρίς όραμα έχουμε στην Ευρώπη. ‘Η καλύτερα, απλούς λογιστές!
Δεν έχω κάτι φυσικά ενάντια στον κλάδο των λογιστών. Αυτοί κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Με τους κυβερνώντες στην ΕΕ είναι το πρόβλημα. Που έχουν χάσει την μπάλα. Και δυστυχώς, τα φώτα σβήνουν σε όλη την Ευρώπη…
