Από το 1914 έως το 1990, σε 115 διαφορετικές περιπτώσεις, περίπου το ένα τρίτο των κυρώσεων επιτυγχάνει την αλλαγή συμπεριφοράς στην οποία αποσκοπεί, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων των Hufbauer, Schott και Elliot. Άλλοι ερευνητές λένε ότι κι αυτό το ποσοστό είναι υπερβολικό.
Σίγουρα, οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Κούβας δεν έριξαν τον Κάστρο, δεν άγγιξαν τον Σαντάμ και δεν έκαναν στον Καντάφι μπαμ.
Η απόφαση, όμως, της διεθνούς κοινότητας να επιβληθούν κυρώσεις στη Νότια Αφρική τη δεκαετία του 1980 θεωρείται ότι βοήθησε να τερματιστεί το απαρτχάιντ. Οι κυρώσεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε. το 2010 και το 2012 κατά του Ιράν συντέλεσαν σε μία συμβιβαστική λύση το 2015 (JCPOA) για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Μετά, ήρθε ο Τραμπ.
Η Ρωσία είναι μία διαφορετική ιστορία. Το ΑΕΠ της προβλέπεται να αυξηθεί κατά 2,6% φέτος, υπερδιπλάσιο από τον ρυθμό που είχε προβλέψει το ΔΝΤ μόλις τον Οκτώβριο και ελαφρώς πιο χαμηλό από τη μεγέθυνση 3% που εκτιμάται για το 2023. Τόσο αποτελεσματικοί οι πολλαπλοί γύροι δυτικών κυρώσεων. Το pain-gain άλλους καίει.
Δεν το πιστεύει ούτε το Κρεμλίνο. Η συντηρητική κεντρική τράπεζα της Ρωσίας προέβλεψε ανάπτυξη μόλις 0,5-1,5% για το 2024 τον περασμένο Νοέμβριο.
«Σίγουρα η ρωσική οικονομία τα πάει καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε εμείς και πολλοί άλλοι» παραδέχεται στους FT o επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, που εξηγεί σήμερα, γιατί έκανε λάθος χθες. «Οι νέες προβλέψεις είναι σχετικά προκαταρκτικές», ζεσταίνουν την οικονομία «οι στρατιωτικές δαπάνες», «των εμπορευμάτων οι σταθερές τιμές»… αλλά μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη πιθανώς θα είναι χαμηλότερη απ’ ό,τι πριν από την εισβολή.
Μακροπρόθεσμα, θα είμαστε όλοι νεκροί. Στο ενδιάμεσο, θα υποκρινόμαστε ότι ρωσικό πετρέλαιο δεν φτάνει στην Ευρώπη ή στον αμερικανικό στόλο. YOLO…
