Δεν ξέρω ποιος και εάν είναι άλλος άνθρωπος, ξέρω όμως ότι «η ανθρωπιστική δράση και η φιλανθρωπία πρέπει να παραμένουν περιορισμένες σε αυστηρά πλαίσια και να μην επιτείνουν τη σύγχυση των πραγμάτων… Χίλιες θαυμαστές ελεημοσύνες δεν αντικαθιστούν ποτέ μια γνήσια κοινωνική πολιτική». («Ο πειρασμός της αθωότητας», Πασκάλ Μπρυκνέρ).
Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος κι όχι έργα ανθρώπων, οι οποίοι αυτοπροτείνονται σαν λύση. «Η ανθρωπιστική δράση και η φιλανθρωπία πρέπει να παραμένουν περιορισμένες σε αυστηρά πλαίσια». Όταν υπάρχουν έκτακτες καταστάσεις. Η δυστυχία και η οδύνη δεν είναι μόνιμη κατάσταση της ανθρώπινης μοίρας.
Αν δεν μπορεί «η χώρα της χρονιάς σε παγκόσμιο επίπεδο, η χώρα με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη και μεταξύ των 35 πλουσιότερων χωρών του κόσμου» (υπουργός Ανάπτυξης, 3.1.2024) να εξασφαλίσει τουλάχιστον φαγητό στους πολίτες της, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από τη βιομηχανία της φιλανθρωπίας. Μεγαλύτερο κι από αποδεδειγμένη ή ελεγχόμενη αδιαφανή ευαισθησία.
Άκουσα πρώην διευθυντή του ΣΔΟΕ να λέει ότι «όλη η Ελλάδα πέφτει από τα σύννεφα όταν βλέπει σε τέτοιες, άτυπες δομές, τα χρήματα του κόσμου να μην πηγαίνουν για τον προορισμό τους».
Καλά, ακόμη και τυπικές δομές -που έχουν μια οντότητα- έχουν ενίοτε περίεργες διαδρομές. Μόλις πριν από έξι και κάτι μήνες καταδικάστηκε σε οκταετή ποινή φυλάκισης, σε δεύτερο βαθμό, για υπεξαίρεση άνω των 5 εκατ. ευρώ, κατ’ εξακολούθηση με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου και για απιστία, ο διαχειριστής εκκλησιαστικής ΜΚΟ.
Τα αλλοιωμένα κοτόπουλα τον πρόδωσαν, θαρρώ, μετά από έρευνα του ΥΠΕΞ, που ξεκίνησε το 2014.
Δεν ξέρω ο έλεγχος της Αρχής Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες στην κοινωνική κουζίνα, τι θα βγάλει. Ξέρω ότι η φτώχεια είναι ζάλη, αλλά η δημόσια «δίκη» θα ταϊστεί με άλλα πάλι.
