Μειώνονται οι διελεύσεις από το Σουέζ, αλλάζουν πλέον τα δεδομένα σε όλες τις βασικές ναυτιλιακές αγορές, γράφει στο χθεσινό φύλλο της «Ν» ο καλός συνάδελφος Γιώργος Γεωργίου. Οι γεωπολιτικές αναταραχές στην Ερυθρά Θάλασσα είναι η αιτία.
Οι πολεμικές ιαχές γύρω από το κανάλι είναι παλιά ιστορία. Ένας (πόλεμος του Σουέζ το φθινόπωρο του 1956), δύο («πόλεμος των έξι ημερών» το 1967), τρεις (πόλεμος του Γιομ Κιπούρ το 1973), οι πιο γνωστοί πόλεμοι στον 20ό αιώνα που συνδέονται (και) με τη Διώρυγα του Σουέζ. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία έκλεισε το κανάλι στα εχθρικά πλοία και περιόρισε την εμπορική χρήση στις ώρες που έλαμπε ο ήλιος, ενώ στον Β’ Π.Π. η Ιταλία προσπάθησε ανεπιτυχώς να το καταλάβει.
Οι πολεμικές ιαχές γύρω από το κανάλι είναι παλιά ιστορία. Δεν εκπλήσσει, βέβαια, δεδομένης της οικονομικής του σημασίας. Ενώνοντας τη Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα, δημιουργεί μια εμπορική αρτηρία Ευρώπης και νότιας Ασίας μέχρι την Άπω Ανατολή.
Μπορεί να εγκαινιάστηκε το 1869 -στην κατασκευή της συμμετείχαν και Έλληνες, όπως αποτυπώνεται και στο τραγούδι «Να τον να ζη ο Ντε Λεσέψ, είθε να τον δικάσω που σπίτωσε την έρημο κι ερήμωσε την Κάσο»και να κατέστη σύμβολο της παγκόσμιας διασύνδεσης, αλλά ο Δαρείος (521-486 π.Χ.), κατά μίαν άποψη, μάλλον με κάποιον τρόπο έκανε μία κάποια διάνοιξη.
Ο Πτολεμαίος ο Β’, όμως, έκανε πιο πολλά και έχουμε πειστήρια γραπτά. Από τον Στράβωνα («Οι Πτολεμαίοι διώρυξαν τον πορθμό και τον έκαμαν κατά βούληση κλειστόν») και τον Διόδωρο Σικελιώτη («Ύστερον δε ο δεύτερος Πτολεμαίος συνετέλεσεν αυτήν και κατά τον επικαιρότατον τόπον εμηχανήσατό τι φιλότεχνον διάφραγμα: Τούτο δε εξήνοιγεν οπότε βούλοιτο διαπλεύσαι και ταχέως πάλιν συνέκλειεν»).
Κλείνω με τον Αριστοτέλη, που στα «Μετεωρολογικά», πάει ακόμη πιο παλιά. «…λέγεται δε πρώτος Σέσωστρις εγχειρήσαι των παλαιών, αλλ’ εύρεν υψηλοτέραν ούσαν την θάλατταν της γης· διο εκείνος τε πρότερον και Δαρείος ύστερον επαύσατο διορύττων». Σήμερα, κάποιοι σκάβουν ακόμα και το χαντάκι υπάρχουν εκτιμήσεις ότι θα πληρώσει ο καταναλωτής με φαρμάκι.
