Όσοι ενδιαφέρονται για την ενότητα της Ευρώπης, έχουν πολλά να γιορτάσουν το 2024: Την 1η Μαΐου κλείνουν 20 χρόνια από την «διεύρυνση της Ε.Ε. προς Ανατολάς», όπου οκτώ χώρες, μεταξύ των οποίων και τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η δεύτερη είναι στις 5 Μαΐου καθώς πριν από 75 χρόνια ιδρύθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης: Ένας οργανισμός που αθόρυβα αλλά επίμονα και αρκετά επιτυχημένα αγωνίζεται για την επιβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για πρώτη φορά μάλιστα, ένας Έλληνας, ο βουλευτής της Ν.Δ. Θοδωρής Ρουσόπουλος, αναμένεται να εκλεγεί πανηγυρικά, πρόεδρος της Συνέλευσης του Συμβουλίου στις 22 Ιανουαρίου στο Στρασβούργο, καθώς η υποψηφιότητά του υποστηρίζεται σχεδόν απ´ όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες.
Την εορταστική διάθεση δεν αποκλείεται πάντως να χαλάσουν οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο. Αν επαληθευθούν οι δημοσκοπήσεις, τα κόμματα της Ακροδεξιάς που εκστρατεύουν με αντιευρωπαϊκή ρητορική θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη επιρροή. Ένα ενισχυμένο μπλοκ της άκρας δεξιάς με το γερμανικό AfD,το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς, η γαλλική Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και το αυστριακό FPO του Χέρμπερτ Κίκλ, είναι σε θέση να ανέλθουν στο βάθρο των νικητών, συγκεντρώνοντας πολλή καταστροφική ενέργεια στις Βρυξέλλες. Φυσικά, το μπλοκ της Ακροδεξιάς έχει ρίξει τους αντι-ευρωπαικούς τόνους, αλλά θα είναι σε θέση να επιβάλει μια αντιδραστική ατζέντα που ουδεμία σχέση έχει με τα οράματα των ιδρυτών της Ε.Ε.
Και αυτό την ώρα που η Ευρώπη πρέπει να αγωνιστεί για τη θέση της στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Είμαστε πλέον μάρτυρες του τέλους της εποχής της παλιάς παγκοσμιοποίησης, όπου το παγκόσμιο εμπόριο κυριαρχούσε πάνω σε όλα τα άλλα συμφέροντα και επέβαλε αναγκαστικά ένα ορισμένο επίπεδο συνεργασίας. Ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές.
Αρχίζει μια εποχή συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων για νέες ηγεμονίες και σφαίρες επιρροής. Τα νέα μπλοκ εξουσίας που εναντιώνονται μεταξύ τους δεν είναι βέβαια ξεκάθαρα οριοθετημένα. Κίνα, Ρωσία και το Ιράν θεωρούν βασικά τη Δύση ως εχθρό, αλλά επιδιώκουν επίσης διαφορετικά συμφέροντα. Χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική έχουν καταστήσει σαφές ότι θέλουν να εξετάζουν κατά περίπτωση, σε ποιο στρατόπεδο θα εντάσσονται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να απομακρυνθούν εντελώς από την Ευρώπη αν εκλεγεί Πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ.
Κινδυνεύει ο ευρωπαϊκός δρόμος που ξέραμε. Ένας δρόμος που συνδύαζε τον ανταγωνισμό με την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη με την προστασία του κλίματος και το κράτος δικαίου και πρόνοιας. Η Ευρώπη μας, μπαίνει σε αβέβαιες εποχές …
