Μια καραβιά κόσμος στη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων. Μια; Και δυο και τρεις καραβιές. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, φίλοι παλιοί και νέοι, στο Παρίσι. Αλλαγή του χρόνου, φώτα και προσδοκίες έχουν ξεμυτίσει. Διαβάζω ότι μια οθονο-θάλασσα τα πάντα έχει καλύψει. Βλέπω και το βίντεο, που έγινε viral. Τι κλαυθμός και οδυρμός που χάσαν τη στιγμή, για να την καταγράψουν και να την κρεμάσουν, ώστε κι άλλοι να την απολαύσουν, να τους θαυμάσουν…
Τι θα έκανες εσύ; Άσε με εμένα, ούτε λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχω, ούτε φωτογραφίες βγάζω, ίσως γιατί δεν καταδέχομαι την ψευδαίσθηση ότι το χρόνο αρπάζω.
Τι θα έκανες εσύ, παραδομένος σε μέτρημα δευτερολέπτων;
Ξέρω, ξέρω, θα μου μιλήσεις για μαγεία, όπως τα θυμάσαι κι όπως τα έχεις διανθίσει και λίγο ή παραλλάξει, ή κάτι τις να το ’φτιαξες και μόνος σου – μα πώς, θα βρεθείς μες στο μέλι και δεν θα γλείψεις;
Θα μου μιλήσεις για μαγεία, είτε ύψωσες το κινητό, είτε τα μάτια στον ουρανό, μνήμη-δίχτυ ασφαλείας.
Θα μου μιλήσεις για φαντασμαγορία. Ποια είμαι εγώ που θα πέσω σε μελαγχολία, γιατί δεν έζησες τη στιγμή και κόλλησες στη συσκευή; Είμαι από άλλη εποχή, αυτήν που στα live κρατούσε αναμμένους αναπτήρες και απορούσε με τον Γιαπωνέζο. Τι είδε ο Γιαπωνέζος; Είδε ή στοίβαξε αναμνήσεις;
Λαχανιάζουν οι αισθήσεις. Τι πρόλαβες να κρατήσεις από την εικόνα στο Παρίσι;
Την εικόνα, στην εποχή της εικόνας. Ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί, ανέβασαν το γεγονός και ταΐστηκαν από likes για το παρελθόν.
Αρνητικό; Στον παλιό κόσμο. Στο νέο, μια ψυχική εντύπωση όχι λιγότερο ισχυρή απ’ ό,τι φευγαλέα. Ωραία. Πρόλαβες, όμως, να κρατήσεις τέμνουσες και εφαπτόμενες στη θέα;
Πρόλαβες να κρατήσεις το πλησίασμα από την εικόνα στο Παρίσι, που το FοMO έχει σβήσει; Το ζευγάρι, που σίμωσε τα χείλη κι έκανε τη σύνδεση φιτίλι;
