Στις 10 Φεβρουαρίου του 2021 δήλωνε στη Βουλή στη συζήτηση για την εισαγωγή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής όπως αναγράφεται στο δελτίο τύπου του Υπουργείου Παιδείας: «Η κα Κεραμέως αναφέρθηκε διεξοδικά στις παθογένειες αυτές και τις απαντήσεις που δίνει η κυβέρνηση, μέσω τις προτεινόμενης νομοθετικής ρύθμισης:
«Παθογένεια πρώτη: Εισαγωγή στα Πανεπιστήμια χωρίς ακαδημαϊκές προϋποθέσεις, με βαθμούς 1, 2 και 3 στα 20. Η απάντησή μας: Ακαδημαϊκές προϋποθέσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.» και συνέχιζε με τις υπόλοιπες παθογένειες και πώς τις αντιμετώπιζε το νομοσχέδιο.
Τρία, σχεδόν, χρόνια μετά γνωρίζουμε ότι ούτε με 11, 12 και 13 δεν εισάγονται φοιτητές στα Τμήματα των ΑΕΙ που επέλεξαν τον υψηλό συντελεστή ΕΒΕ και το ελάχιστο για τη φοίτηση στα ΑΕΙ είναι μέσος όρος περίπου 8,3.
Με την ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ θα επανέλθουμε στην πρότερη κατάσταση· θα εισάγονται στα Πανεπιστήμιά μας μαθητές με βαθμούς 1,2 και 3 στα 20, δημιουργώντας μία τεράστια αδικία, που συνοψίζεται στη φράση: Αν δεν έχεις χρήματα, πρέπει να είσαι πολύ καλός για να σπουδάσεις, αν έχεις μπορείς να σπουδάσεις ακόμη και αν είσαι μαθητής του 1.
Θα μου πει κάποιος ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου το κάθε Πανεπιστήμιο ορίζει τις προϋποθέσεις εισαγωγής των φοιτητών του. Πολύ σωστά, αλλά δεν μπορεί να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο ένας φοιτητής χωρίς απολυτήριο λυκείου. Ούτε εδώ, φυσικά, θα μπορεί να εισαχθεί κάποιος χωρίς απολυτήριο λυκείου. Ναι αλλά εδώ το απολυτήριο λυκείου είναι ένα κουρελόχαρτο. Δεν το λέω εγώ, το είπε η πρώην Υπουργός Παιδείας. Μαθητές του 1, 2 και 3 στα 20 έχουν απολυτήριο λυκείου και εισάγονται στα ΑΕΙ, αλλά επειδή το κράτος δεν εμπιστεύεται τον τίτλο που το ίδιο χορηγεί θέτει και επιπλέον προϋποθέσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Οι προϋποθέσεις αυτές, όμως, δεν θα ισχύσουν για την εισαγωγή στα ιδιωτικά ΑΕΙ. Ιδού η τεράστια αδικία.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε ένα σύστημα που δεν θα προάγει την αδικία δύο είναι οι δυνατοί τρόποι εισαγωγής στα ΑΕΙ, δημόσια ή ιδιωτικά.
Ο πρώτος τρόπος είναι η εισαγωγή στα ιδιωτικά να γίνεται όπως και στα δημόσια: με Πανελλαδικές Εξετάσεις και εφαρμογή της ΕΒΕ και στα ιδιωτικά ΑΕΙ. Η διαφορά είναι ότι όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις θα μπορούν να εισαχθούν χωρίς να προηγείται όποιος έχει τα περισσότερα μόρια. Η ύπαρξη της ΕΒΕ εξασφαλίζει την ικανότητα του φοιτητή να παρακολουθήσει τις σπουδές του, ενώ η εισαγωγή αυτών που συγκεντρώνουν τα περισσότερα μόρια γίνεται διότι ο αριθμός των προσφερομένων θέσεων είναι περιορισμένος. Στα ιδιωτικά ΑΕΙ θα μπορεί το κάθε Τμήμα να επιλέγει αυτούς που επιθυμεί, από όσους, όμως, έχουν περάσει το όριο της ΕΒΕ. Έτσι εξασφαλίζουμε ότι οι φοιτητές του ιδιωτικού ΑΕΙ έχουν τα ελάχιστα προσόντα φοίτησης.
Θα μου πει κάποιος τι σε νοιάζει εσένα ποιους θα δεχθεί ως φοιτητές το ιδιωτικό ΑΕΙ; Αφορά τη ζωή όλων μας αν δεχθεί ένα Τμήμα Ιατρικής ή Πολιτικών Μηχανικών ή οποιοδήποτε άλλο φοιτητές που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους, διότι αυτοί θα πάρουν πτυχίο χωρίς να το αξίζουν και θα τους συναντήσουμε αύριο ως επαγγελματίες να σκοτώνουν κόσμο είτε ως γιατροί, είτε ως πολιτικοί μηχανικοί. Συνεπώς μας αφορά όλους ποιοι θα εισάγονται στα ιδιωτικά ΑΕΙ και πώς.
Ο δεύτερος τρόπος είναι το απολυτήριο λυκείου να είναι κανονικό απολυτήριο. Να πιστοποιεί, δηλαδή, ότι ο κάτοχός του έχει τις γνώσεις που θα έπρεπε να έχει και συνεπώς είναι ικανός να φοιτήσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημόσια ή ιδιωτική. Για να γίνει αυτό πρέπει το απολυτήριο του λυκείου να αποκτάται με κάποιου είδους εξωτερική αξιολόγηση, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου, για να μη νομίσετε ότι μιλώ για κάτι πρωτότυπο. Στην Κύπρο, που ακούγεται πολύ ως πρότυπο, υπάρχουν οι Παγκύπριες Εξετάσεις για την απόκτηση του απολυτηρίου Λυκείου.
Δεν συνιστά, φυσικά εξωτερική αξιολόγηση η τράπεζα θεμάτων, που έχουμε στην Ελλάδα, που τίθενται τα μισά θέματα των εξετάσεων και η βαθμολόγηση γίνεται από τους διδάσκοντες. Μια τέτοια εξέταση μπορεί να υπονομευτεί με πάρα πολλούς τρόπους, που δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε εδώ. Η δυνατότητα υπονόμευσης σημαίνει ότι δεν πρόκειται για αξιόπιστο τρόπο εξέτασης. Απλά είναι ο φθηνότερος τρόπος για να λέμε ότι κάτι κάνουμε ως εξωτερική αξιολόγηση.
Εξωτερική αξιολόγηση σημαίνει Πανελλαδικές Εξετάσεις για την απόκτηση του απολυτηρίου λυκείου, που θα μας εξασφαλίζει ότι οι κάτοχοί του μπορούν να φοιτήσουν σε μία πανεπιστημιακή σχολή. Από εκεί και πέρα, ο κάθε ένας μαθητής και η οικογένειά του αποφασίζουν αν θα φοιτήσουν σε δημόσιο ή ιδιωτικό ΑΕΙ. Το κάθε ΑΕΙ αν η ζήτηση για σπουδές υπερβαίνει την προσφορά θέσεων θα μπορεί να θέτει επιπλέον κριτήρια για την εισαγωγή, όπως είναι η βαθμολογία σε συγκεκριμένα μαθήματα, ακόμη και η συνέντευξη. Προφανώς η ΕΒΕ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, σ’ αυτή την περίπτωση, καθώς επινοήθηκε για να αποφύγουμε να εισάγονται στα ΑΕΙ φοιτητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους.
Με οποιονδήποτε από τους δύο τρόπους διασφαλίζουμε ότι οι φοιτητές των ΑΕΙ θα έχουν ένα μίνιμουμ επίπεδο, ώστε να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Έχουν αξιόπιστη πιστοποίηση του τίτλου σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μετά όποιος θέλει φοιτά στο ΑΕΙ που επιθυμεί και γίνεται δεκτός. Κάτι διαφορετικό θα αποτελεί μία ακόμη παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία.
*Ο Στράτος Στρατηγάκης είναι μαθηματικός και ερευνητής
Στοιχεία επικοινωνίας:
www.stadiodromia.gr
