Ο Σόιμπλε δεν υπάρχει πια και η Μέρκελ παραδίδει τα απομνημονεύματά της στην ιστορία, το δημοσιονομικό τους δόγμα όμως είναι πάντα εδώ. Και, έστω και με ελαφρές εκπτώσεις, βάζει τη σφραγίδα του σε έναν ακόμη ευρωπαϊκό συμβιβασμό – στην αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας που προσδοκάται να κλείσει στη σημερινή συνεδρίαση του Ecofin.
Το αρχικό, δημοσιονομικά ευέλικτο, σχέδιο της Κομισιόν αποδείχθηκε too good to be true. Υπέκυψε με συνοπτικές διαδικασίες στο γερμανικό imperium και στην απροθυμία της Γαλλίας να βγει μπροστά ως σημαιοφόρος των δικαίων του Νότου. Στο διά ταύτα, και με βάση τα έως τώρα δεδομένα, το καλύτερο που έχει να περιμένει σήμερα η Αθήνα είναι η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τον υπολογισμό του ελλείμματος και μια ειδική ευνοϊκή πρόβλεψη για το χρέος μετά το 2032.
Ως προς το έλλειμμα, το υπουργείο Οικονομικών μιλά για σημαντική πρόοδο. Η υπόθεση όμως έχει παγίδες και ισχυρή δόση δημιουργικής ασάφειας: Μέχρι χθες το βράδυ οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες έλεγαν πως το σχέδιο συμφωνίας περιλαμβάνει γερμανική «ρήτρα» που ορίζει ότι μια χώρα μπορεί να εξαιρέσει τις αμυντικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος μόνον εάν τελεί υπό απειλή. Εάν διατηρηθεί αυτή η διατύπωση, είναι προφανές πως το κατά πόσο η Ελλάδα απειλείται θα αποτελέσει ζήτημα μακράς συζήτησης.
Ως προς το χρέος, επισήμως τηρείται σιγή ασυρμάτου και ανεπισήμως υπάρχει προβληματισμός. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι να υιοθετηθεί ειδική πρόβλεψη για τη βιωσιμότητα του χρέους μετά το 2032, όταν τελειώνει η περίοδος χάριτος και θα πρέπει να πληρωθούν τόκοι που έως τότε έχουν παγώσει. Το ύψος αυτών των αναβαλλόμενων τόκων, με τα σημερινά δεδομένα, υπολογίζεται στα 25 δισ. ευρώ. Η εφάπαξ προσθήκη τους θα οδηγούσε σε ακαριαία εκτίναξη του χρέους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βιωσιμότητά του – ήτοι, σε άμεση απαίτηση λήψης μέτρων επιθετικής προσαρμογής.
Εν ολίγοις, στο σημερινό Ecofin διακυβεύονται πολύ περισσότερα απ’ όσα συζητούνται δημόσια. Με πρώτο το εάν η Ελλάδα θα αναγκαστεί να επιστρέψει σε πολιτικές λιτότητας μνημονιακού τύπου, έστω και σε ορίζοντα δεκαετίας.
