Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα βρισκόμαστε και θα έπρεπε όλοι μας να μοιράζουμε απλόχερα αγάπη. Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα της… ξεχαρβαλωμένης αγοράς εργασίας, τα φαινόμενα αυθαιρεσίας έρχονται πάλι στο προσκήνιο. Αρνητικοί πρωταγωνιστές αυτή τη φορά, οι εργοδότες σε αρκετά ιδιωτικά νηπιαγωγεία, με τα κρούσματα που καταγγέλλονται να ξεπερνούν πολλά όρια αντοχής και ανοχής.
Η απουσία των αρμόδιων υπηρεσιών των υπουργείων Εργασίας και Παιδείας, συνθέτει ένα σκηνικό παρανομίας, εκμετάλλευσης, που θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη σωματική ακεραιότητα δεκάδων μικρών παιδιών. Η ευθύνη μας στην ανάδειξη τέτοιων θεμάτων πρέπει να έχει προληπτικό χαρακτήρα. Όχι εκ των υστέρων, αφού πρώτα έχει συμβεί κάποιο δυσάρεστο ατύχημα, αλλά εκ των προτέρων για να προλάβουμε τα χειρότερα!
Οι καταγγελίες της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ), είναι συγκεκριμένες και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, παρά μόνο ελέγχου και εξακρίβωσης από τις αρμόδιες υπηρεσίες: Έχουν καταγραφεί «μαύρες» πληρωμές, επιστροφές χρημάτων στο χέρι, εκφοβισμός εκπαιδευτικών, ωράρια 10 – 12 ωρών και προκλητικές συμπεριφορές! Τα γνωρίζουν όλα αυτά στην Επιθεώρηση Εργασίας ή όχι; Μήπως πρέπει να ενεργήσουν άμεσα, για να μην βρεθούμε μπροστά σε μία ακόμα τραγωδία; Το υπουργείο Παιδείας, πώς ακριβώς αντιδράει σε τέτοια φαινόμενα; Η λογική του «πάμε και όπου βγει», κατέληξε στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Όταν επαναλαμβάνονται ίδια λάθη, τότε οι ευθύνες της Πολιτείας καθίστανται εγκληματικές.
Πιο συγκεκριμένα, σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο στην Γλυφάδα, υπάρχει καταγγελία ότι κάποιοι εργάζονται χωρίς νόμιμο διοριστήριο, οι πληρωμές γίνονται με «μαύρα» χρήματα, λειτουργούν αδήλωτα τμήματα και πολλά ακόμη απίστευτα. Μάλιστα, εργαζόμενος εκφοβίζεται με την αιτιολογία ότι δήθεν έκλεψε χρήματα από ένα …κουτί, όπου συγκεντρώνονται τα χρήματα της μισθοδοσίας!
Η Ομοσπονδία διαπιστώνει ότι δεν πραγματοποιούνται ούτε οι στοιχειώδεις έλεγχοι, συνολικά στον κλάδο, που αφορούν μισθοδοτικές καταστάσεις, προγράμματα, δραστηριότητες. Έτσι, υπάρχουν και άλλες καταγγελίες ότι οι εκπαιδευτικοί:
Εργάζονται συχνά μέχρι και 12 ώρες την ημέρα, παρέχοντας πλήθος υπηρεσιών που δεν έχουν καμιά σχέση με τα καθήκοντά τους και για τις οποίες φυσικά δεν πληρώνονται (συνοδείες σχολικών, μαγείρεμα, καθάρισμα, γραμματειακή υποστήριξη).
Απασχολούνται παράνομα σε διακοπές και αργίες.
Υποχρεώνονται να επιστρέφουν στο χέρι του εργοδότη τμήμα του μισθού τους.
Εάν για όλα τα παραπάνω, η έννοια της ομαλότητας στην αγορά εργασίας αποτελεί «ψιλά γράμματα», ασφαλώς και θα έπρεπε να ευαισθητοποιήσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ο κίνδυνος εργατικού ατυχήματος. Μην ξεχνάμε ότι όσοι νηπιαγωγοί αναγκάζονται να υπομένουν συνθήκες εργασιακής κακοποίησης, καθημερινά έρχονται σε επαφή με δεκάδες μικρά παιδιά. Είναι ολοφάνερο ότι από τέτοιες καταχρηστικές συμπεριφορές στους χώρους εργασίας, προκύπτει ζήτημα για την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών στα νηπιαγωγεία, ευρύτερα.
Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά ιδιωτικά νηπιαγωγεία που πληρούν όλες τις προδιαγραφές, σέβονται τους μικρούς μαθητές, τους γονείς τους, αλλά και τους εκπαιδευτικούς που έχουν προσλάβει. Ίσως θα έπρεπε να είναι οι εργοδότες αυτών των νηπιαγωγείων, οι πρώτοι που θα περίμενε κανείς να εξεγερθούν! Κάποιοι συνάδελφοί τους, δημιουργούν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, κατά το κοινώς λεγόμενο «χαλάνε την πιάτσα» με τις απαράδεκτες συμπεριφορές τους και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μικρών παιδιών. Γιατί οι υπόλοιποι, οι επιχειρηματίες που σέβονται το χώρο που υπηρετούν, τους επιτρέπουν να λυμαίνονται το χώρο; Θα έπρεπε, όχι μόνο να τους απομονώσουν, αλλά και να τους παραδώσουν οι ίδιοι στις αρμόδιες αρχές.
Εάν συνεχιστεί αυτό το σκηνικό αυθαιρεσίας, δεν απέχει μακριά η εποχή, που ο κλάδος θα γνωρίσει την πλήρη απαξίωση. Θα ψάχνουν εργαζόμενους για να αναλάβουν τη φύλαξη παιδιών στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία και δεν θα βρίσκουν. Το πάθημα άλλων κλάδων, όπως είναι οι εργασίες αγροτικής γης, η εστίαση, ο τουρισμός και οι κατασκευές, όπου πια εντοπίζονται χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας, θα έπρεπε να αποτελέσει μάθημα για τους υπόλοιπους. Δεν είναι μόνο οι χαμηλοί μισθοί που αποτρέπουν τους εργαζόμενους από αυτούς τους κλάδους. Είναι οι παρατεταμένες άθλιες συνθήκες εργασίας που βίωναν επί σειρά ετών. Δεν είναι μόνο τα χαμηλά μεροκάματα, είναι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δυστυχώς, υπάρχουν τριγύρω μας αρκετές «Μανωλάδες» που η κοινωνία δεν τις έχει εντοπίσει. Ή ακόμα χειρότερα, τις κρύβει.
Αλλά, όσο και αν κρύβονται αυτές οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, πάντα θα υπάρχουν τα ματάκια των μικρών παιδιών, που θα βλέπουν την αλήθεια. Και από αυτά, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Έτσι και αλλιώς, τα ξέρουν όλα!
