Μετά την πρόωρη εξόφληση τμήματος των δανείων που μας χορήγησαν οι χώρες της Ευρωζώνης τα πρώτα δύσκολα χρόνια των μνημονίων, το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών θέτει έναν άλλο, πιο φιλόδοξο στόχο.
Να αποδεχθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας να αποδεσμεύσει, αν όχι το σύνολο, ένα μέρος των ταμειακών διαθεσίμων που υποχρεούται να τηρεί η Ελλάδα.
Πρόκειται για το «μαξιλάρι», που προβλέπει η συμφωνία για το χρέος του 2018, το οποίο πρέπει να τηρεί η Ελλάδα μετά την έξοδο από τα μνημόνια, ώστε να είναι σίγουροι οι Ευρωπαίοι δανειστές πως στην περίπτωση που η χώρα δεν θα είχε πρόσβαση στις αγορές, τα δάνεια των χωρών της Ευρωζώνης και του ESM θα αποπληρωθούν κανονικά, τουλάχιστον οι λήξεις των πρώτων ετών.
Όμως, η διατήρηση του συγκεκριμένου μαξιλαριού κοστίζει, καθώς τα συγκεκριμένα δάνεια τοκίζονται.
Στο πλαίσιο αυτό, θα ζητηθεί από τον ESM να αποδεσμευτούν κάποια ποσά από το «μαξιλάρι», προκειμένου με αυτά να προεξοφληθούν και άλλα δάνεια των χωρών της Ευρωζώνης.
Το αίτημα δεν είναι παράλογο. Η Ελλάδα μπορεί να έχει το υψηλότερο χρέος στην Ε.Ε. ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά, πλέον, δεν έχει πρόβλημα πρόσβασης στις αγορές, μετά μάλιστα την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, και όλες οι εκδόσεις ομολόγων που έχει υλοποιήσει υπερκαλύφθηκαν.
Η απλή λογική λέει πως ο ESM (και συνολικά οι Ευρωπαίοι εταίροι, καθώς ουσιαστικά θα αποφασίσει η Κομισιόν) δεν έχει λόγο να φέρει αντιρρήσεις. Βέβαια, στη διάρκεια της οκταετούς μνημονιακής περιπέτειας η «τρόικα» -ή οι «θεσμοί»- πήγαινε κόντρα και ενίοτε απέρριπτε αιτήματα των ελληνικών κυβερνήσεων τα οποία ήταν απολύτως θεμιτά. Θεωρούμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν αλλάξει στάση.
Έναν λόγο μπορούν να επικαλεστούν για να μην αποδεχτούν το ελληνικό αίτημα. Να υποψιαστούν ότι τα κέρδη από την αποδέσμευση των διαθεσίμων θα χρηματοδοτήσουν επιδόματα τύπου… pass.
