Ο συγγραφέας και αρθρογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς προτού γράψει το βιβλίο «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος» κυκλοφόρησε το πόνημα «Η Δίκη του Χένρι Κίσινγκερ» (2002, εκδ. «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»), ζητώντας, μεταξύ άλλων, να απαγγελθούν στον γκουρού του realpolitik κυνισμού κατηγορίες «για εγκλήματα πολέμου, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και για μια σειρά από παραβιάσεις του κοινού, εθιμικού ή διεθνούς ποινικού κώδικα, όπως συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία, την απαγωγή και τον βασανισμό» για τα πραξικοπήματα στη Χιλή και την Αργεντινή, τους βομβαρδισμούς αμάχων στο Βιετνάμ και την Καμπότζη, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τη γενοκτονία στο Ανατολικό Τιμόρ.
Με λάθος τύπο τα είχε βάλει ο Χίτσενς κι άλλοι. Για τον Ύψιστο δεν ξέρω, αλλά ο Κίσινγκερ μεγάλος ήταν -ηλικιακά και στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα- και ως «θεό της διπλωματίας» τον αντιμετώπιζαν. Η ελίτ των ΗΠΑ και αρχηγοί κρατών.
Αυτόν τον μέγα χειραγωγό κρίσεων, τη «μετεμψύχωση του Μέττερνιχ», που μέχρι και πριν από ένα μήνα τούς φίλευε με τις γνώσεις και τις διαγνώσεις του για την εξωτερική πολιτική. Η αιματηρή κληρονομιά του δεν τους απασχολεί; Όσο ενοχλεί τους ναυτικούς η θάλασσα.
Πολλοί μικροί, όμως, που δεν εκστασιάζονται με την πολιτική του δεινότητα, το σπάνιο μυαλό και την αστείρευτη ενέργειά του, δεν αποχαιρετούν «ένα γίγαντα της Ιστορίας» (Εμανουέλ Μακρόν alert). O Άντονι Μπουρντέν είχε γράψει το 2001 ότι «έτσι και βρεθείς στην Καμπότζη, δεν θα πάψεις ποτέ να θέλεις να σκοτώσεις τον Χένρι Κίσινγκερ με τα γυμνά σου χέρια».
Δεν ξέρω πόσοι θα ήθελαν να το κάνουν και δεν έχει νόημα. Ο Χάιντς Άλφρεντ απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών και έξι μηνών, αλλά το πνεύμα του παραμένει. Αυτό λέει όσα χρειάζεται να ξέρετε για το «Weltanschauung». Έτσι λειτουργεί ο κόσμος και ο Κίσινγκερ δεν ήταν μόνος.
Ήταν, όμως, δαιμονικά αμετανόητος ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
