Το 2002 δολοφονήθηκε ο Πιμ Φόρτουιν, ένας Ολλανδός πολιτικός που είχε ταχθεί κατά των μεταναστών, και δύο χρόνια αργότερα ο Τέο βαν Γκογκ, σκηνοθέτης που ήταν αντίθετος στο Ισλάμ. Το έδαφος ήταν πρόσφορο για να ξεπροβάλει ένα κίνημα πολιτικής αντίδρασης στο άνοιγμα των συνόρων.
Ο ψηλός με την ξανθιά χαίτη, το λαλίστερο στόμα στην ολλανδική πολιτική, που επιζητεί τη σύγκρουση, απολαμβάνει σήμερα την εκλογική πρωτιά. Τη νίκη του αντι-ευρωπαϊκού, αντι-ισλαμικού («δεν μισώ τους μουσουλμάνους, μισώ το Ισλάμ») κόμματός του, PVV, δεν τη λες και έκπληξη. Η κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Ρούτε διαλύθηκε πρόωρα, ακριβώς εξαιτίας διαφωνιών για το μεταναστευτικό. Σε αυτό το πεδίο ποιος ήταν το αφεντικό;
Δεν ξέρω αν ο Βίλντερς κυβέρνηση θα σχηματίσει, καθώς οι σημαντικοί παίκτες έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο συγκατοίκησης, αλλά ξέρω ότι δεν ήταν πάντοτε έτσι. Όχι πολύ παλιά, μόλις το 2010, έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική σκηνή. Δεν «μύριζαν» τότε οι ψήφοι του και η στήριξή του.
Το κόμμα του είχε έρθει τρίτο στις εκλογές του Ιουνίου 2010, λαμβάνοντας ποσοστό 15%, και αποφάσισε να στηρίξει μια κυβέρνηση μειοψηφίας από τους Φιλελεύθερους και τους Χριστιανοδημοκράτες.
Για όσους μπερδεύονται, οι Φιλελεύθεροι (Λαϊκό Κόμμα Ελευθερίας και Δημοκρατίας, VVD) είναι το κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Για όσους δεν το ξέρουν, ο Βίλντερς, που έχει καταδικαστεί για υποκίνηση διακρίσεων, ήταν από το 1989 έως το 2004 στο VVD, και στα τέλη του 2006 ίδρυσε το κόμμα του, κρατώντας από το παλιό στον τίτλο μόνο την «Ελευθερία».
Τι θα γίνει; σε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε. και από τους μεγάλους χρηματοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού ή στην Ευρώπη, όπου ακροδεξιά ή ακραία εθνικιστικά κόμματα παίρνουν τα ηνία; Οι κυνικοί θα πουν για όψιμη ανησυχία ή ολλανδικά «Mosterd na de maaltijd» (μουστάρδα μετά το γεύμα).
