Στην Αργεντινή κέρδισε ο θυμός την «κάστα», γράφει η ισπανική El Pais και εξηγεί: Ο αποκαλούμενος «αναρχοκαπιταλιστής με το αλυσοπρίονο», Χαβιέρ Μιλέι, εξελέγη πρόεδρος της χώρας επειδή εκμεταλλεύθηκε τον θυμό και την απογοήτευση των πολιτών. Ιδίως της νεότερης γενιάς, που δεν ξέρει τίποτα άλλο από την κρίση, εδώ και χρόνια.
Ο 53χρονος πολυεκατομμυριούχος Μιλέι μίλησε ενάντια στην ελιτίστικη και διεφθαρμένη πολιτική κάστα, των κυβερνώντων Περονιστών, που προτιμούσαν να φωτογραφίζονται σε πολυτελή γιοτ, αντί να δίνουν πειστικές πολιτικές απαντήσεις. Όταν το 40% των Αργεντίνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό από 140% και τις ουρές στα συσσίτια μεγαλώνουν. Ένα τεράστιο δράμα σε μια χώρα που ήταν πάντα περήφανη για τα κοινωνικά της επιτεύγματα.
Προτίμησαν λοιπόν οι ψηφοφόροι να δώσουν εμφατικά στον πολυεκατομμυριούχο Μιλέι, μια ευκαιρία. Που δεν έκρυψε τις εξτρεμιστικές απόψεις του: Για κατάργηση του πέσο και εισαγωγή του δολαρίου ως επίσημου νομίσματος, την ιδιωτικοποίηση όλων των τομέων της οικονομίας, ακόμη και της υγείας και της εκπαίδευσης. Μίλησε ακόμη και για ελεύθερη εμπορία ανθρωπίνων οργάνων.
Πολλοί Αργεντίνοι σκέφτηκαν: Ας τον δοκιμάσουμε κι αυτόν. Τι χειρότερο μπορούμε να πάθουμε;
Και όμως! Πολλοί διάσημοι οικονομολόγοι έχουν καταστήσει σαφές ότι η «δολαριοποίηση» της Αργεντινής που επιθυμεί ο Μιλέι, κάθε άλλο παρά πανάκεια μπορεί να είναι για την αιώνια κρίση της χώρας. Η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής δεν έχει αρκετά δολάρια για να τη στηρίξει. Και σε κάθε περίπτωση, η απόφαση αυτή θα οδηγήσει στην εξαθλίωση των δύο τρίτων των κατοίκων -κυρίως των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων- για να μπορέσει να λειτουργήσει.
Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα του Ισημερινού ,που υιοθέτησε τη «δολαριοποίηση» στα τέλη του περασμένου αιώνα. Αντί να τιθασευθεί ο πληθωρισμός και να μειωθεί η φτώχεια, η υιοθέτηση του αμερικανικού νομίσματος οδήγησε σε σκανδαλώδη αύξηση της διεθνούς κερδοσκοπίας και της οικονομικής και κοινωνικής κρίση.
Νέο προπύργιο της ακροδεξιάς
Η παγκόσμια ακροδεξιά αποκτά επίσης ένα νέο προπύργιο στην αμερικανική ήπειρο. Ο Χαβιέρ Μιλέι είναι η πολλοστή περίπτωση ενός ευρέος κύματος ακραίων εθνολαϊκιστών σε όλον τον κόσμο, που εκμεταλλεύονται την διαφαινόμενη παντού, λαϊκή απόρριψη των παραδοσιακών επιλογών και προβάλουν το αίτημα για συνολική τροποποίηση του πολιτικού συστήματος.
Η τεράστια απογοήτευση των πολιτών έδωσε φτερά στον νεοεκλεγέντα Αργεντινό πρόεδρο, όπως ακριβώς είχε δώσει τη νίκη στον Τραμπ, τον Μπολσονάρου, τη Μελόνι αλλά και στους υποστηρικτές του Brexit. Όσο και αν υπάρχουν διαφορές στα αίτια αυτού του θυμού και στις προσεγγίσεις των ηγετών.
Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ζαΐρ Μπολσονάρου ήταν από τους πρώτους που συνεχάρησαν τον Μιλέι. Αλλωστε, αυτοί ήταν οι πρώτοι που έδειξαν πώς μια δημοκρατία μπορεί σιγά σιγά να διαλυθεί. Αυτό θα μπορούσε τώρα να ισχύει και για την Αργεντινή, μια από τις πιο προοδευτικές πολιτικά χώρες σε ολόκληρη την περιοχή.
Ο Μιλέι δεν διαθέτει πλειοψηφία στη βουλή και θεωρείται βέβαιο ότι η Αργεντινή θα αντιμετωπίσει ταραχώδεις στιγμές. Αλλά αυτό ακριβώς ψήφισαν οι ψηφοφόροι. Για το μόνο που δεν μπορείς να κατηγορήσεις το νέο Πρόεδρο είναι ότι κράτησε μυστικές τις προθέσεις του. Μένει να αποδειχθεί αν οι ίδιοι οι άνθρωποι που στήριξαν τις ελπίδες τους σε αυτόν, θα είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι…
Αργεντινή: «Βουτιά» στο άγνωστο- Το outsider με το αλυσοπρίονο που αναδείχθηκε πρόεδρος της χώρας
