Ένας εξαίρετος επαγγελματίας. Μία ευγενική φυσιογνωμία. Ένας άνθρωπος που ενέπνεε σεβασμό. Ένα πρόσωπο πολύ αγαπητό σε όσους είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του, να διδαχθούμε από αυτόν: αγαπητό όχι μόνο για τον επαγγελματισμό, το ήθος και τη συνέπειά του, αλλά για το ιδιαίτερο χιούμορ του, το χάρισμά του, το χαμόγελο που δεν έχανε ποτέ, τη δοτικότητά του.
Ο Κώστας Ιωαννίδης, που έφυγε από τη ζωή ύστερα από μάχη με τον καρκίνο, ήταν από τους ανθρώπους στον χώρο, που μπορείς να αποκαλέσεις «δάσκαλο», αν και ο ίδιος κρατούσε πάντα παράλληλα και τον ρόλο του «μαθητή». Ήθελε συνεχώς να μαθαίνει, να εξελίσσεται, να επικοινωνεί με το κοινό του όχι μόνο μέσα από το χαρτί, αλλά και από κάθε νέο μέσο. Διάβαζε πολύ, μιλούσε με τους ανθρώπους της αγοράς και είχε τη διάθεση να μοιραστεί και με νεότερους συναδέλφους τις γνώσεις του.
Μέχρι και την τελευταία στιγμή ο Κώστας Ιωαννίδης ήταν στις επάλξεις, αρθρογραφούσε, σχολίαζε, έδινε ειδήσεις. Μέχρι και την τελευταία στιγμή – και ενώ πάλευε – διατηρούσε το χιούμορ του. Τόσο που είναι δύσκολο ακόμη και αυτή τη στιγμή, που γράφεται αυτός ο σύντομος αποχαιρετισμός, να «χωνέψουμε» την είδηση της απώλειάς του.
Νομίζουμε ότι και απόψε θα λάβουμε το κείμενο, με τη γνωστή υπογραφή:
«Σοφοκλής ο Β’, κατά κόσμον Κώστας Ιωαννίδης».
