Τα πράσινα, τα πορτοκαλί, τα κίτρινα, τα μπλε τα τιμολόγια τρέλαναν τα Πετράλωνα και ‘καψαν τα Σεπόλια… Καλά, όχι ακόμη. Θα το κάνουν με το νέο έτος, όταν οι οριζόντιες επιδοτήσεις τελειώσουν και η ρήτρα αναπροσαρμογής, που τόσο αγαπήσαμε, ξεπαγώσει.
«Για πρώτη φορά, με τα νέα τιμολόγια ρεύματος, κάθε καταναλωτής θα ξέρει τι πληρώνει στον πάροχο ηλεκτρικού ρεύματος και για ποιο λόγο».
Άντε, πάλι στα θρανία, για να μην καεί η λυχνία. «10- 5- 5, 6/2+8/20 φορές το 15, 11+7 18/σύνολο 16, πρέπει να ‘ναι εντάξει/λες να ‘χω λάθος, ας τα ξαναδώ».
Κι όμως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος. Πώς θα αποφασίσω τι συμφέρει; Να ρωτήσω τον ενεργειακό Ξεφτέρη; Να μείνω αδρανής και να περάσω αυτόματα στο Ειδικό Τιμολόγιο ή να επιλέξω κάποιο από τα νέα προϊόντα, πολλά από τα οποία θα έχουν ενσωματώσει ρήτρα αναπροσαρμογής, αλλά θα προσφέρονται με ελκυστικές βασικές τιμές;
Λαβύρινθος. Ευτύχημα αν υπήρχε κι ένας μίτος. Αν, όμως, είναι ένας λαβύρινθος, πρέπει κάπου να κρύβεται κι ένας σκοπός, ένα σχέδιο.
Νομίζω ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με τη νέα ρύθμιση για το Ειδικό Τιμολόγιο προσπαθεί να «ντριπλάρει» τη ρήτρα αναπροσαρμογής, αλλά κυρίως να σε κάνει να παραδεχτείς ότι χάθηκες. Στον λαβύρινθο.
«Ειδικά εμείς οι Έλληνες που ερχόμαστε από μια υπερδεκαετή οικονομική κρίση και ζούσαμε χρόνια με ψευδαισθήσεις… οφείλουμε να κάνουμε βήματα χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού. Απαιτείται να κατανοούμε καλύτερα τα οικονομικά του νοικοκυριού μας». Τι να κατανοήσουμε, όταν τους λογαριασμούς δυσκολευόμαστε να εξοφλήσουμε, κύριε τραπεζίτη.
Καλές και πάγκαλες οι γνώσεις και ο εμπλουτισμός τους, αλλά πάνω από έξι στους δέκα εργαζόμενους δεν έλαβαν καμία αύξηση στον μισθό τους. Δεν χρειάζεται ανώτερο πτυχίο στα μαθηματικά και διδακτορικά, όταν μένει πολύς μήνας στο τέλος του μισθού.
