«Με τις νέες ρυθμίσεις οι διοικητές φορέων του Δημοσίου παύουν να είναι αποκλειστική προσωπική επιλογή του υπουργού και στο εξής η ιεραρχία δεν θα καθορίζεται μόνο από την κυβέρνηση… αλλά και από τις ικανότητες και την εμπειρία των υποψηφίων».
Εισάγονται, δηλαδή, φίλτρα, για να μη βολεύονται μόνο κομματικοί φίλοι, σε συνεννόηση με τοπικούς βουλευτές, πολιτευτές, απόστρατοι, ζαχαροπλάστες, ιδιοκτήτες βουλκανιζατέρ, καθηγητές, ακατάλληλοι για διοικητές.
Είναι η επιτομή, λοιπόν, της αξιοκρατίας το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών; Μη λέμε και υπερβολές.
Ακόμη και η διαφάνεια έχει επιφάνεια. Είναι όπως το μακιγιάζ. Δεν έχει ανάγκη να κρύβεται. Μπορεί, απεναντίας, να επιδεικνύεται, αν όχι με επιτήδευση, τουλάχιστον με κάποια αθωότητα.
Μπαίνουν κάποια κριτήρια. Πρέπει να έχουν σπουδές και εργασιακή εμπειρία που να πιστοποιεί συνάφεια με το αντικείμενο και εύλογη θητεία σε θέσεις ευθύνης. Κι αν έχουν τη θητεία, αλλά όχι τις σπουδές; Θυμάμαι την υποδιοικήτρια νοσοκομείου, που ήταν επί 2 και πλέον έτη πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής Κέντρου Υγείας, αλλά από σπουδές λουκουμάδες και μονάδες πολιτιστικές.
Δεν ξέρω με το νέο σύστημα αν θα κοβόταν στην προεπιλογή, αλλά αν περνούσε, μπορεί στη συνέντευξη να πετούσε. Άλλωστε, τα τυπικά εκπαιδευτικά προσόντα μετρούν λιγότερο, έως 600 μόρια -καταργείται και η αυξημένη μοριοδότηση των διδακτορικών- έναντι 800 της δομημένης συνέντευξης.
Πάντως, υπάρχουν δικλίδες, για να μη γίνει η στραβή. Στη στελέχωση των επιτροπών επιλογής πλειοψηφούν κυβερνητικοί, γενικοί γραμματείς και μετακλητοί. Είπαμε, καλή η αξιοκρατία, μα καλύτερα να ’χουμε μία σχετική ησυχία.
Θα μπορούσαν να προωθηθούν αλλαγές στην κατεύθυνση της καθαρής αποκομματικοποίησης; Αν δεν με απατά η μνήμη μου, υπάρχει κατατεθειμένη πρόταση από το ΑΣΕΠ. Προφανές, γιατί δεν τη θες. Τουλάχιστον να ξεμπερδεύουμε με περιπτώσεις χτυπητές, αποτυχόντες βουλευτές και Γκρούεζες σε άλλες παραγωγές.
