Το νέο φορολογικό πλαίσιο για τους ελεύθερους επαγγελματίες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι ένα μικρό βήμα προς την κοινωνική δικαιοσύνη κι ένα μεγάλο βήμα προς τη… δικαίωση του Χάρη Θεοχάρη και του Γιάννη Στουρνάρα. Ο υφυπουργός Οικονομικών Χάρης Θεοχάρης είχε πει ευθέως (στη Ναυτεμπορική TV) ότι για να περιοριστεί η φοροδιαφυγή η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να αυξήσει τη φορολογική επιβάρυνση των ελεύθερων επαγγελματιών. Τότε είχε κατακεραυνωθεί πανταχόθεν, με την κυβέρνηση να διαμηνύει ότι δεν επίκειται αύξηση των φορολογικών.
Τελικώς, η επιβάρυνση των ελεύθερων επαγγελματιών αυξάνεται όχι με την αύξηση των συντελεστών, αλλά με την επιβολή ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος και ελάχιστου φόρου στο ύψος του κατώτατου μισθού. Η κυβέρνηση δεν ρισκάρει τη ρήξη με μια κρίσιμη (εκλογικά) επαγγελματική τάξη, αλλά αναλαμβάνει σταθμισμένο πολιτικό κόστος. Είναι, αν μη τι άλλο, ένα μικρό βήμα προς την αποκατάσταση της αρχής της οριζόντιας ισότητας: η διασφάλιση ότι, τουλάχιστον, ο εργοδότης δεν θα πληρώνει μικρότερο φόρο από τον υπάλληλό του.
Ο Διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, είναι εκείνος που επί μακρόν θέτει, σταθερά και επανειλημμένα, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ως απόλυτη προτεραιότητα για τη δημιουργία πρόσθετου δημοσιονομικού χώρου χωρίς διατάραξη της δημοσιονομικής ισορροπίας. Χθες, επανήλθε καταθέτοντας τα στοιχεία -πειστήρια του «εγκλήματος» μαζί με έξι προτάσεις.
Από τα στοιχεία, αρκεί να (ξανα)καταγραφεί ότι το 79% του συνολικά δηλωθέντος εισοδήματος φυσικών προσώπων το 2021 ήταν από μισθωτές υπηρεσίες και ναυτικό εισόδημα.
Από τις έξι προτάσεις Στουρνάρα αρκετές, και κυρίως εκείνες που αφορούν την αξιοποίηση των ψηφιακών εργαλείων, έχουν ενταχθεί σε έναν βαθμό και στον σχεδιασμό της κυβέρνησης. Η πιο σημαντική όλων, όμως, ίσως είναι εκείνη που βρίσκεται εκτός κάδρου και αφορά την «καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης και φορολογικής παιδείας». Διότι, όπως είπε ο Γιάννης Στουρνάρας, «η απόκρυψη εισοδημάτων με σκοπό την πληρωμή χαμηλότερου φόρου και η εμφάνιση πλαστών δαπανών αποτελούν κλοπή του δημόσιου πλούτου». Είναι η πρόταση που δύσκολα θα υιοθετήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση, διότι προϋποθέτει εκ βάθρων ανατροπή: αποδόμηση της φοροκλοπής ως «εθνικής μαγκιάς» και, κυρίως, δημιουργία νέας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών.
