Στον κόσμο που ζούμε όλα μοιάζουν επικίνδυνα. Από την κλιματική κρίση και τις οικονομικές ιώσεις μέχρι τη σφαγή Ισραηλινών από τη Χαμάς και τις επιδρομές στη Γάζα. Βγαίνουν διεθνολόγοι, στρατιωτικοί αναλυτές -έναν άκουσα να χαρακτηρίζει πολυαναμενόμενη τη χερσαία εισβολή, με ένα χαμόγελο που δεν έκανε τον κόπο να καλλωπιστεί- γεωπολιτικοί στοχαστές, Άγγλοι, Γάλλοι, παπαγάλοι, που μοιάζει να απολαμβάνουν την πρόβλεψη καταστροφής, αλλά το χρήμα ακολουθεί άλλη διαδρομή. Διατηρεί αυτό που θα λέγαμε βρετανική ψυχραιμία.
Ο αμερικανικός δείκτης αναφοράς S&P 500, που παρακολουθεί την απόδοση των μετοχών 500 εκ των μεγαλύτερων εταιρειών σε χρηματιστήρια των ΗΠΑ, από τις 4.335,66 μονάδες στις 9 Οκτωβρίου έχει μετακινηθεί στις 4.247,68 μονάδες στις 24 Οκτωβρίου. Γιατί δεν συμμερίζονται οι επενδυτές την ανησυχία για περιφερειακή ανάφλεξη, ακόμη και ευρύτερη; Δεν είναι ευαίσθητοι δέκτες οι παίκτες; Εντάξει, κλείνουν και βιβλία στις 30 Νοεμβρίου, βάζουν τους στόχους του επόμενου έτους, παίρνουν τα μπόνους και τους δρόμους, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν βιάζονται να πιάσουν λιμάνι στα ομόλογα.
Τηρούν στάση αναμονής, καθώς η επέμβαση, όπως θα ‘λεγε ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ, «είναι μια από τις πολλές άγνωστες παραμέτρους που αγνοούμε»; Η ακινησία στη ζούγκλα έχει μεγάλη σημασία. Στον κατακλυσμό και τον χαμό. Σαφώς και στη ζούγκλα της οικονομίας. Τα αιλουροειδή ξέρουν.
Δράμα υπάρχει στα σπίτια των οικείων των σφαγιασθέντων και των ομήρων. Δράμα και στη Γάζα των εγκλωβισμένων και των βομβαρδισμένων. Όχι, στις αγορές.
Δεν είναι ασυνήθιστο, γράφει ο οικονομικός αναλυτής και συγγραφέας («Πώς πετυχαίνουν τα έθνη») Ρουσίρ Σάρμα, στους Financial Times, επικαλούμενος 25 από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές κρίσεις μετά τον Β’ Π.Π. Η αγορά δεν είδε συμφορά. Αναγνώρισε μία ιστορική σταθερά.
Ψάξαμε και βρήκαμε. Ο δείκτης S&P 500 στις 10 Σεπτεμβρίου 2001 ήταν στις 1.092.54 μονάδες, στις 17, όταν ξανάνοιξε, στις 1.038.77 και στις 11 Οκτωβρίου στις 1.097.43 μονάδες. Στις 7, όμως, εισβάλλουν οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Αποχωρούν μετά από 19 έτη, 10 μήνες, 1 εβδομάδα και 1 ημέρα. Εκεί είναι ακόμη οι Ταλιμπάν.
