Το Ισραήλ συμφώνησε τελικά να βάλει για λίγο στον πάγο την χερσαία επέμβαση στη Γάζα, προκειμένου να δοθεί περισσότερο χρόνος από τη μία στις διαπραγματεύσεις για τους αμάχους και από την άλλη στην αντιμετώπιση της νέας απειλής, που έχει ανοίξει στα βόρεια σύνορά του με τον Λίβανο, από όπου η Χεζμπολάχ (υποκινούμενη και υποστηριζόμενη από το Ιράν) εξαπολύει συνεχώς ρουκέτες.
Στον πόλεμο πρέπει να διαλέγεις τις μάχες σου. Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη διπλωματία. Τα τελευταία 24ωρα έγιναν δύο δηλώσεις που προκάλεσαν την αντίδραση του Τελ Αβίβ.
Η μία ήταν η άκρως εξοργιστική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι η Χαμάς «δεν είναι τρομοκράτες, αλλά απελευθερωτική δύναμη που υπερασπίζεται τη γη της». Αυτά για μία οργάνωση που εισέβαλε στο νότιο Ισραήλ και κατέσφαξε πάνω από 1.400 αμάχους. Η απάντηση του Ισραήλ, ξεκάθαρη, αλλά συγκρατημένη: «Οι προκλητικές δηλώσεις δεν θα αλλάξουν τίποτα από τη φρίκη που είδε ολόκληρος ο κόσμος, ούτε το αδιαμφισβήτητο γεγονός: Η Χαμάς είναι ίδια με το Ισλαμικό Κράτος».
Η άλλη ήταν του ΓΓ του ΟΗΕ. Τι είπε ο Αντόνιο Γκουτέρες; Κάτι που βλέπουμε να γράφεται σε διεθνή, ακόμη και ισραηλινά μέσα από αναλυτές: ότι οι επιθέσεις της Χαμάς «δεν ήρθαν εν κενώ» και ότι στη Γάζα εκτυλίσσεται μία μεγάλη ανθρωπιστική κρίση.
Η αλήθεια είναι πως η αδυναμία του ΟΗΕ να χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση τη Χαμάς- μία ομάδα φανατικών που κανέναν παλαιστινιακό σκοπό δεν υπηρετεί και κανένα έδαφος δεν υπερασπίζεται, αλλά σπέρνει τον τρόμο και τον θάνατο- είναι πρόβλημα. Αλλά δεν είναι επιλογή του όποιου γενικού γραμματέα. Είναι απόφαση των μελών ενός Οργανισμού, όπου και άλλοι ασπάζονται τις απόψεις της Τουρκίας.
«Οι αδικίες σε βάρος του παλαιστινιακού λαού δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς. Αυτές οι φρικτές επιθέσεις δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού» διευκρίνισε ο Γκουτέρες. Και δεν είπε τίποτα παραπάνω από αυτό που επεσήμαναν (με ελαφρώς πιο κομψό τρόπο) στον Νετανιάχου και όσοι Ευρωπαίοι ηγέτες έσπευσαν στο Ισραήλ να εκφράσουν τη στήριξή τους: Το δικαίωμα στην άμυνα έχει ως όριο το διεθνές δίκαιο και το διεθνές δίκαιο δεν επιτρέπει τη συλλογική τιμωρία.
Αντί να ζητάει εξηγήσεις από τον επικεφαλής ενός οργανισμού, του οποίου βασική αρμοδιότητα πια είναι η ανθρωπιστική βοήθεια, θα ήταν πιο χρήσιμο για την κυβέρνηση Νετανιάχου να ζητήσει από τους πιο στενούς συμμάχους της, να απαντήσουν στο ερώτημα: Γιατί ανέχονται τόσα χρόνια τους στενούς δεσμούς της Τουρκίας με τη Χαμάς; Εκεί είναι λίγο πιο δύσκολη η μάχη.
