Η παγκόσμια κοινότητα κάνει ένα σοβαρότατο λάθος. Προσπαθεί να διαχειριστεί τις περιφερειακές κρίσεις και τις εστίες πολέμου, που αυξάνονται ανησυχητικά σε αριθμό, ξεχωριστά από τα ζητήματα της μετανάστευσης και της παγκόσμιας φτώχειας.
Απόδειξη: Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, η μετανάστευση προς τις πλούσιες χώρες εκτινάχθηκε σε ιστορικά επίπεδα το 2022, τάση που προκάλεσαν οι ανθρωπιστικές κρίσεις και η ζήτηση για εργάτες. Ο Οργανισμός εκτιμά ότι 6,1 εκατομμύρια μεταναστών μετακινήθηκαν στα 38 κράτη-μέλη του πέρυσι, μια αύξηση 26% από το 2021 και 14% από το 2019 πριν η πανδημία παγώσει τις διασυνοριακές μετακινήσεις. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τα 4,7 εκατ. Ουκρανών που εγκατέλειψαν τη χώρα τους λόγω του πολέμου. Ο ΟΟΣΑ περιμένει περαιτέρω αύξηση του μεταναστευτικού κύματος φέτος, ένδειξη πως η περσινή άνοδος δεν ήταν απλά μια μεταπανδημική ανάκαμψη.
Στο ίδιο διάστημα, ολόκληρος ο πλανήτης κλονίστηκε από διαδοχικές κρίσεις, όπως πανδημία, ελλείψεις αγαθών, ακρίβεια, αλλά και πολέμους: Λιβύη, Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Σουδάν, Υεμένη κ.α. Υπήρξε μήπως κάποια οργανωμένη προσπάθεια να αντιμετωπιστούν αυτές οι κρίσεις; Όχι. Η αντίδραση ήταν πάντα αποσπασματική. Ο ρόλος του ΟΗΕ έχει περιοριστεί εδώ και δεκαετίες. Οι μεγάλες δυνάμεις μάχονται για την κυριαρχία αγνοώντας τα προβλήματα ανισότητας που διογκώνονται ανάμεσα στον ανεπτυγμένο και τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ακόμη και στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, στο οποίο υπάρχει μια σχετική σύγκλιση απόψεων ως προς τους στόχους, το ζήτημα του ποιος θα πληρώσει παραμένει ανοιχτό.
Η τελευταία κρίση, αυτή που ξέσπασε βίαια στη Μέση Ανατολή, δημιουργεί μια νέα εστία ανθρωπιστικής κρίσης, προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος, χωρίς να υπολογίσουμε τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή θα χαθούν στην πορεία. Η λύση που θα δοθεί είναι ήδη γνωστή. «Ασπιρίνες» επιδοτήσεων και διεθνής βοήθεια. Και μερικές χιλιάδες ανθρώπων ξανά στον δρόμο σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο στον πλούσιο κόσμο μας.
