Μέσα στην απελπισία που προκαλούν οι εικόνες από το μακελειό της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ και τα χαλάσματα με τους αμάχους της Γάζας, υπάρχουν κάποιες αχτίδες φωτός.
Με μία ισραηλινή κοινωνία σε σοκ, δύσκολα θα περίμενε κανείς αντιδράσεις που θα καλούσαν σε εκεχειρία και σταμάτημα των βομβαρδισμών.
Η Νέιτα Χέιμαν, της οποίας η 84χρονη μητέρα απήχθη από τους ενόπλους της Χαμάς στο κιμπούτς Νιρ Οζ, βρίσκει το κουράγιο, αφού περιγράψει τα όσα συνέβησαν σε αυτήν και τη μητέρα της την αποφράδα εκείνη ημέρα, να απευθύνει έκκληση μέσω της εφημερίδας Χαάρετς: «Στο όνομά της, σας εκλιπαρώ, μην καταστρέψετε τη Γάζα».
Άλλη εικόνα. Ο πατέρας-ακτιβιστής της ειρήνης, την ώρα που θάβει τον γιο του, καλεί τον ισραηλινό στρατό «να πετάξει τις βόμβες στη θάλασσα».
Η Ζιβ Σταλ, που βρισκόταν την ώρα του μακελειού στο κιμπούτς Κφαρ Άζα, βρίσκει και αυτή, πάλι μέσω της εφημερίδας Χαάρετς, το κουράγιο να διακηρύξει πως «ο χωρίς διάκριση βομβαρδισμός της Γάζας δεν είναι η λύση».
Ο Γκιντεόν Λέβι, αρθρογράφος που έχει χύσει τόνους μελάνης επικρίνοντας διαχρονικά τις πολιτικές των ισραηλινών κυβερνήσεων κατά των Παλαιστινίων, σε πρόσφατο άρθρο του τονίζει: «Αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου συγκλόνισε το Ισραήλ χωρίς αμφιβολία, ειδικά την Αριστερά και το Κέντρο. Αλλά ακόμη και στο απόγειο της έξαψης και του θυμού μας και της απογοήτευσης, δεν πρέπει να χάσουμε ό,τι έχει απομείνει από τη συνείδησή μας και την ηθική πυξίδα. Δεν πρέπει να αφήσουμε το Ισραήλ να γίνει Χαμάς».
Φωνές σαν αυτές παραπάνω αφήνουν αμυδρές ελπίδες πως όταν ο τρόμος του πολέμου περάσει, ίσως φυτρώσει ξανά τα κλαδί της ειρήνης.
