H φορολόγηση των παροχών των ΤΕΑ, δηλαδή των εφάπαξ που καταβάλλουν έως τώρα, αλλά και των συντάξεων που θα χορηγούν εφεξής, όπως προβλέπει σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει αντιδράσεις. Η Επαγγελματική Ασφάλιση είχε συνηθίσει στα 20 και πλέον έτη λειτουργίας της να παρέχει αυτό το κίνητρο, δηλαδή της αφορολόγητης καταβολής ενός εφάπαξ ποσού. Ένα κίνητρο, βέβαια, που θα περίμενε κανείς να αποφέρει περισσότερα οφέλη και όχι 28 Ταμεία και μόλις 50.000 ασφαλισμένους με 300 εκατ. κεφάλαιο. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, πρέπει να αναλογιστεί και το υπουργείο Εργασίας πώς γίνεται να φορολογηθεί ένας κλάδος και αυτή η πρωτοβουλία να αποτελεί μοχλό ανάπτυξης! Ειδικά όταν η εν λόγω αγορά είναι ολοφάνερο ότι ανήκει στις αναπτυσσόμενες και απομένει πολύς χρόνος μέχρι να βρεθεί στις αναπτυγμένες…
Όμως, ακόμα και έτσι, η επιλογή έγινε. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν επίσημες ανακοινώσεις που χαρακτήριζαν «ντροπή» το επίμαχο νομοσχέδιο. Αξιοσημείωτος είναι πάντως και ο χρόνος που επιλέγεται για τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση – φορολόγηση. Σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθεί να βρει βηματισμό μετά την παγκόσμια πανδημία, που καλείται να διαχειριστεί, ανεπιτυχώς έως τώρα, την κρίση τιμών που έχει προκληθεί από τον πληθωρισμό, που αντιμετωπίζει τη μία «βιβλική» καταστροφή μετά την άλλη, πραγματικά αποτελεί «στοίχημα» ποιοι θα είναι εκείνοι που θα επιλέξουν, από εδώ και στο εξής, να στηρίξουν τα ΤΕΑ, με την εισφορά τους. Όταν μάλιστα θα γνωρίζουν ότι το κεφάλαιο που θα συσσωρευτεί εκεί, θα τους επιστραφεί πετσοκομμένο, αφού ένα μέρος του θα παρακρατηθεί λόγω φορολόγησης.
Προφανώς το timing είναι κρίσιμο για οτιδήποτε συμβαίνει στο οικονομικό γίγνεσθαι. Οι κατάλληλες επιλογές χαρακτηρίζονται ως τέτοιες, όταν λαμβάνονται την κατάλληλη στιγμή. Διαφορετικά, στο βάθος περιμένει η αποτυχία.
Στο υπουργείο Εργασίας, δικαίως θα αναρωτιούνται πότε θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η λεγόμενη «κατάλληλη στιγμή». Είναι γεγονός ότι το εν λόγω σχέδιο νόμου ήταν σχεδόν έτοιμο στις αρχές του έτους. Τότε «κόπηκε» από το Μαξίμου, μιας και η χώρα ετοιμαζόταν για εκλογές. Αν όχι τώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση είναι νεόκοπη και έχει μπροστά της μια νέα, ολόκληρη θητεία, αλήθεια πότε; Όμως, φαίνεται ότι από την επιλογή της χρονικής στιγμής, οι αντιδράσεις δεν κάμφθηκαν, το αντίθετο.
Όλα όμως θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Αν το νομοσχέδιο υπερψηφιστεί ως έχει, με τη φορολόγηση των εφάπαξ και των συντάξεων στα ΤΕΑ, να φτάνει κλιμακωτά στο 20%, μένει να κριθεί η περαιτέρω ανάπτυξή τους. Καλό είναι να δημιουργούνται ξεκάθαροι κανόνες, ώστε οι «πονηρούληδες» να μη βρίσκουν πεδίο να δράσουν, αλλά θα πρέπει οι κανόνες αυτοί να μη στέκονται εμπόδιο στη συνολική πορεία ανάπτυξης. Οι καταγγελίες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας για κάποιους με πολύ υψηλές αμοιβές που έβαζαν στα ΤΕΑ πολύ μεγάλα ποσά, ώστε μετά από λίγα χρόνια να τα βγάζουν τελείως αφορολόγητα, για να αποφύγουν την υψηλή φορολογία που θα πλήρωναν διαφορετικά, είναι υπαρκτές. Όμως, πόσοι αλήθεια είναι αυτοί οι «εξυπνάκηδες» από το σύνολο των 50.000 ασφαλισμένων του κλάδου; Γιατί, για λίγους «πονηρούς» να την πληρώσουν όλοι οι υπόλοιποι και μαζί τους και εκείνοι που θα ήθελαν στο μέλλον να επενδύσουν στην Επαγγελματική Ασφάλιση; Η φορολόγηση, σε έναν αναπτυσσόμενο κλάδο, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κίνητρο. Και σε μια περίοδο σκληρής ακρίβειας, ίσως το timing της επιλογής της φορολόγησης να αποδειχτεί εντελώς λάθος!
