Ο πρώτος δήμαρχος της Αθήνας, μετά την ανάδειξή της σε πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους, ήταν ο Ανάργυρος Πετράκης. Της γνωστής οικογενείας, βεβαίως, βεβαίως, που είχε ιδρύσει και τη φερώνυμη μονή.
Ο γιατρός δεν εκλέχτηκε ακριβώς δήμαρχος το 1835. Πλειοψήφησε σε κατάλογο δημοτικών συμβούλων και χρίστηκε από το Συμβούλιο της Αντιβασιλείας. Δεν ίσχυε ακόμη η άμεση ψηφοφορία. Για την ιστορία, και στις κάλπες προτιμήθηκε από τους άνδρες. Μόνον αυτοί και μάλιστα οι άνω των 25 ετών, που έμεναν μόνιμα στον δήμο και είχαν τον τρόπο τους έβρισκαν τον δρόμο για το εκλογικό τμήμα. Ένα στην Αθήνα.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο υπήρχαν πολλά ονόματα γνωστών Αθηναίων, όπως οι Π. Σκουζές, Ι. Μακρυγιάννης, Δ. Καλλιφρονάς, Ν. Γέροντας. Οι δύο τελευταίοι έγιναν από δύο φορές δήμαρχοι.
Ακόμη και ο μακροβιότερος στον θώκο, συνολικά σχεδόν 20 χρόνια, ο Σπύρος Μερκούρης ήταν από σόι. Κληρονόμος πολιτικού κεφαλαίου. Η μητέρα του, Θεοδώρα/Θεοδότα, ήταν κόρη του οπλαρχηγού της επανάστασης και μετέπειτα βουλευτή Ερμιονίδας Σταμάτη Μήτσα, και αδερφή του στρατιωτικού και επίσης βουλευτή Ερμιονίδας Αντωνίου Μήτσα.
Δυναστείες και στη δημαρχία. Ίσως, γιατί «η θεμελιώδης έννοια της πολιτικής είναι η ισχύς, όπως η ενέργεια είναι θεμελιώδης έννοια της Φυσικής» και «το όνομα του βασιλιά είναι πύργος δυνατός».
Έχει όρια κι αυτό, όπως όρια έχει και το σώμα το εκλογικό. Δεν το είδαν ούτε οι στοιχηματικές, που είχαν λήξει το ματς και πήγαν «κουβά». Μα, καλά, όλοι κλεισμένοι σε πύργο ζουν, δεν κυκλοφορούν; Ακόμη και την αισθητή δυσαρέσκεια των Αθηναίων να μην αξιολογούν και τους κομματικούς και μιντιακούς μηχανισμούς να ευλογούν, τους αριθμούς δεν κατανοούν; Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών ψήφισαν στην Αθήνα 145.394 πολίτες. Ποσοστό συμμετοχής 32,32%. Στις περιφερειακές της ίδιας Κυριακής στην Αττική, η συμμετοχή ήταν 52,53%.
Δεν είναι οι κάλπες περίπατος στην εξοχή. Διαβάστε την επιγραφή: «Τον φόβο του εκλογέα να έχετε, με ελαφρότητα μην τον αντιπαρέρχεστε».
