Εν μέσω διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων ζει η χώρα το τελευταίο εξάμηνο. Τα πολιτικά κόμματα καταγράφουν με ρυθμό… δημοσκοπήσεων τη δυναμική τους, μετρώντας ψηφοδέλτια, αναλύοντας εκλογικά αποτελέσματα, σφυγμομετρώντας διαρκώς τις διαθέσεις των πολιτών.
Το βράδυ της Κυριακής θα κλείσει η τέταρτη σε σειρά εκλογική (αυτοδιοικητική αυτή τη φορά) διαμάχη από τον περασμένο Μάιο, με το πολιτικό σύστημα της χώρας να έχει σχηματίσει μια επιπλέον εικόνα για το πώς σκέπτεται, το πώς εκφράζεται ο μέσος πολίτης διά της κάλπης. Αναλύσεις, απόψεις, προβλέψεις, σχόλια, τοποθετήσεις θα πάρουν και θα δώσουν. Άπαντες θα μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Υπερασπιζόμενοι τις θέσεις τους θα υπερθεματίσουν. Ποιος όμως θα λάβει σοβαρά υπόψη του πραγματικές – δομικές αδυναμίες, όπως:
- Την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να εμπνεύσει τους πολίτες να προσέλθουν στις
κάλπες. - Την αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει λύσεις στα περισσότερα από τα προβλήματα
που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης στην καθημερινότητά του. - Την αδυναμία συνολικά της αντιπολίτευσης να ορθώσει ανάστημα στην κυβέρνηση.
- Την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αντιληφθεί την πολιτική πραγματικότητα, ώστε να καταθέσει μια εμπεριστατωμένη, τεκμηριωμένη και ευρύτερα αποδεκτή πολιτική πρόταση.
- Την αδυναμία των τοπικών αρχόντων να βελτιώσουν, στα όρια ευθύνης τους, την καθημερινότητα των πολιτών, καθιστώντας πιο ανθρώπινες τις πόλεις μας.
- Την αδυναμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να απεξαρτηθεί από το κεντρικό πολιτικό σύστημα, να λειτουργήσει αυτόφωτα και να εκφραστεί ελεύθερα ως οφείλει.
- Την αδυναμία πολύπαθων κοινωνικών ομάδων να καταψηφίσουν αποτυχημένες πολιτικές.
Οι αδυναμίες καταγράφονται πολλές και δυστυχώς δείχνουν σοβαρότατες.
Οι περισσότερες δεν καταπολεμούνται, αλλά αντιθέτως καλλιεργούνται συστηματικά χρόνια τώρα, ανατροφοδοτώντας ένα αναποτελεσματικό μοντέλο άσκησης πολιτικής στη χώρα. Ως πότε;
