Πειραγμένες γεύσεις, πειραγμένα έργα, πλέον με την πειραγμένη Ιστορία και πειραγμένα νεύρα. Τι τέντωμα κι αυτό για να κουμπώνει στη δική τους ατζέντα, να εξυπηρετεί γεωπολιτικές σκοπιμότητες;
Τα γεγονότα κάνουν μπαμ. Άθλια, τρισάθλια η ρωσική εισβολή, χωρίς whataboutism, αλλά τι είναι το ξέπλυμα των Ναζί;
Εξηγούμαι. Στις 2 Οκτωβρίου πέφτω πάνω σε ένα άρθρο του Politico με τίτλο «Ο αγώνας ενάντια στην ΕΣΣΔ δεν σε έκανε απαραίτητα Ναζί». Τι θέλει να πει ο Κιρ Τζάιλς, συγγραφέας, σχολιαστής; Ο υπότιτλος είναι σαφής: «To σκάνδαλο Χούνκα στον Καναδά είναι μία απόδειξη του πώς όταν η ιστορία είναι περίπλοκη, μπορεί να είναι ένα δώρο στους προπαγανδιστές που εκμεταλλεύονται την ελκυστικότητα της απλότητας».
Από τα απλά έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα άνω – κάτω στον Καναδά, όταν η Βουλή φιλοξενούσε τον πρόεδρο της Ουκρανίας, παρουσία του Γιαροσλάβ Χούνκα, ετών 98, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε ως ένας «Ουκρανός ήρωας, ένας Καναδός ήρωας». Τι στο καλό, αφαίρεση δεν ήξεραν; Αν είχε πολεμήσει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -πότε άλλοτε;- ένας σχεδόν αιωνόβιος τους Σοβιετικούς, ήταν με τους κακούς. Ήταν σε μία από τις ξένες λεγεώνες των Waffen-SS. Μετά τον σάλο, συμπεριλαμβανομένης διαμαρτυρίας της Πολωνίας, ο πρόεδρος της Βουλής του Καναδά απολογήθηκε, «κανείς δεν ήξερε τίποτα», παραιτήθηκε.
Το θέμα δεν λησμονήθηκε. Νέα συγγνώμη ζήτησε ο Καναδάς για παράσημο σε άλλον Ναζί το 1987. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, που έχει αποχαιρετήσει τα εγκόσμια προ εξαετίας, είχε υπηρετήσει στην ίδια μονάδα Waffen-SS με τον Χούνκα. Τώρα, ψάχνουν οι Καναδοί στα αρχεία, για να μην ξαναβρεθούν στη γωνία.
Τι αγχώνονται κι αυτοί; Αφού «ο αγώνας (σ.σ. από επιλογή) ενάντια στην ΕΣΣΔ δεν σε έκανε απαραίτητα Ναζί». Μπορεί να μάζευε εντελβάις το παιδί, μπορεί να του έκατσε η στραβή, μην το σταυρώνεται κι εσείς.
Κατά τον συγγραφέα, που έχει βάλει μεγάλη πλύση, η Βουλή του Καναδά δεν έπρεπε τον Χούνκα να τιμήσει, γιατί «καλώς ή κακώς, σε ένα θέμα τόσο τοξικό (sic), είναι προφανές ότι η πρόσκληση θα έδινε τη χρυσή ευκαιρία στη ρωσική προπαγάνδα». Προφανές κι ότι στο διεθνές θέατρο, δεν έχει μεταβληθεί μόνο το σκηνικό και ο θίασος, αλλά και το έργο που παίζεται. Της μπουγάδας.
