Skip to main content

Έτσι πέφτουν οι «μαριονέτες»

REUTERS/Jonathan Ernst

Ο Κέβιν ΜακΚάρθι είναι η προσωποποίηση του τέλειου οπορτουνιστή και καριερίστα

«Χάος», «σεισμός», «διάλυση», αλλά και «κωμωδία»: Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαγωνίζονται πώς να χαρακτηρίσουν την αποπομπή του Ρεπουμπλικανού «προέδρου» της Βουλής των Αντιπροσώπων, Κέβιν ΜακΚάρθι. Κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας. Παύση από τα καθήκοντά του, μετά από πρόταση μομφής που ξεκίνησε από «αντάρτες», μέσα από το ίδιο του το κόμμα. «Έγραψα ιστορία», είπε ο 58χρονος ΜακΚάρθι, προσπαθώντας να αστειευτεί καθώς έφευγε από την αίθουσα μέσα στη νύχτα.

Οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικάνοι τον ανέτρεψαν, υποστηρίζοντας ότι τα είχε βρει με τον Δημοκρατικό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, αντί να εργάζεται για τη νίκη της παράταξης.

Το θέμα απασχολεί την παγκόσμια κοινή γνώμη, γιατί αυτό που διακυβεύεται ξεπερνά τη μοίρα ενός ανθρώπου που τελικά τον καταβρόχθισε η τίγρη που νόμιζε ότι μπορούσε να καβαλήσει. Πρόκειται για τη θεσμική λειτουργία της κορυφαίας παγκόσμιας δύναμης.

Άλλωστε, δεν χρειάζεται να λυπάται κανείς για τον ανατραπέντα πρόεδρο.

Ο Κέβιν ΜακΚάρθι είναι η προσωποποίηση του τέλειου οπορτουνιστή και καριερίστα. Μετά την εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021, είχε αποδώσει τα σέβη του στον Ντόναλντ Τραμπ.

Ένα χρόνο αργότερα, έστρωσε το «κόκκινο χαλί» στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του, για να πάρει επιτέλους τη θέση του προέδρου της Βουλής μετά από 15 ψηφοφορίες. Η ακροδεξιά είχε αρνηθεί να δώσει στον ΜακΚάρθι τις απαραίτητες ψήφους για το αξίωμα του προέδρου, σε 14 γύρους. Η πτέρυγα των Τραμπιστών και των θεωρητικών συνωμοσίας εντός της Ρεπουμπλικανικής παράταξης, ενέδωσε τελικά μόνο όταν τους τηλεφώνησε προσωπικά Τραμπ.

Από εκεί και πέρα, ο ΜακΚάρθι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια μαριονέτα των φιλο-Τραμπικών εξτρεμιστών. Στους οποίους επέτρεψε άλλωστε να κινήσουν επίσημα τις διαδικασίες παραπομπής του  προέδρου Τζο Μπάιντεν, αν και ο ίδιος θεωρούσε ως «ανοησίες», τους λόγους, που προέβαλαν οι σκληροπυρηνικοί Τραμπιστές.

Αν το ήθελε, ο ΜακΚάρθι θα μπορούσε να είχε απομονώσει τους ακροδεξιούς Ρεπουμπλικανούς βουλευτές εδώ και μήνες και να επιδιώξει έναν ευρύ συμβιβασμό με τους Δημοκρατικούς στις διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό. Δεν το έκανε μέχρι που ήταν πολύ αργά.

Η σύγκρουση στους κόλπους των Ρεπουμπλικάνων, δεν αφορά πάντως μόνο το πρόσωπο του ΜακΚάρθι. Η ακροδεξιά εξτρεμιστική πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων μισεί τόσο πολύ το δημοκρατικό κράτος που θέλει να περικόψει τους πόρους. Πρόκειται για υπέρμαχους των θεωριών της συνωμοσίας, που απορρίπτουν  κάθε συμβιβασμό και προωθούν μια μηδενιστική πολιτική

Σε κάθε περίπτωση, το Αμερικανικό Κογκρέσο είναι απίθανο να είναι σε θέση να ενεργήσει αξιόπιστα για έναν ολόκληρο χρόνο, ως τις επόμενες εκλογές. Οι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκονται σε πόλεμο με τον εαυτό τους. Μπορεί να έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά έχουν χάσει τον έλεγχο.

Η Αμερική, που εξακολουθεί να είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, διολισθαίνει περαιτέρω σε μια δημοκρατική κρίση. Εκτός από τη διαβόητη διχασμένη Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων, υπάρχει τώρα και ένα ανοιχτό ρήγμα μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων. Και αυτό θα μπορούσε να τους κοστίσει τον Λευκό Οίκο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Με τον Μπάιντεν να τρίβει φυσικά τα χέρια του…